Συμπληρώνονται 12 χρόνια από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που πυροδοτήθηκε από τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες του αστυνομικού Κορκονέα. Η στυγερή κρατική
δολοφονία ήταν εκείνο το γεγονός που έβγαλε στην επιφάνεια τα προβλήματα και τις αγωνίες μία ολόκληρης
γενιάς. Στο πρόσωπο του Γρηγορόπουλου η νεολαία είδε τον εαυτό της και το μέλλον που συστηματικά υπονόμευαν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Στο όπλο του μπάτσου, είδε την ατιμωρησία της εξουσίας και τη δολοφονική ασυλία που απολαμβάνουν οι μηχανισμοί της καταστολής. Οι μαθητές και οι μαθήτριες κατέλαβαν τα σχολεία σε όλη τη χώρα, διαδηλώνοντας μαζικά ενάντια στην κυβέρνηση και την αστυνομία. Είναι αυτοί και αυτές που τελικά έγιναν η γενιά που ζει χειρότερα από την προηγούμενη και βίωσαν στο πετσί τους τη βία των μνημονίων, της λιτότητας και της καταστολής.
Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν μία πραγματική εξέγερση απέναντι σε ένα σύστημα και μία πολιτική που δολοφονεί κυριολεκτικά. Λίγες μέρες πριν, η τότε κυβέρνηση Καραμανλή είχε δώσει το σκανδαλώδες ποσό των 28 δις ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών. Το σύνθημα των ημερών εκείνων «Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες, ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες» αποτυπώνει με σαφή τρόπο την κατάσταση αλλά και τις βαθύτερες αιτίες της κοινωνικής έκρηξης που ακολούθησε. Η μεγάλη οικονομική καπιταλιστική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας βρισκόταν προ των πυλών και έδειχνε τα πρώτα της σημάδια και η νεολαία ως ευαίσθητος δέκτης, «έπιανε» τα σήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα από τα συνθήματα της νεολαίας που διαδήλωνε τότε ήταν ότι «δε θα γίνουμε η γενιά των 700€», ενώ σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, ο βασικός μισθός είναι 650€. Τις αμέσως επόμενες μέρες η δολοφονική επίθεση στη μετανάστρια εργάτρια Κων/να Κούνεβα, έδειξε ακόμη μία φορά ότι για την εξουσία οι εργαζόμενοι/ες και η νεολαία αποτελούν αναλώσιμο υλικό. Αυτή η αγωνία για το μέλλον και για μία ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα ήταν η κινητήρια δύναμη της εξέγερσης. Οι μαζικές διαδηλώσεις, η αμφισβήτηση του συστήματος και της κυβερνητικής πολιτικής, οι δημοκρατικές διαδικασίες και το αίτημα για πολιτική συμμετοχή, οι μαζικές καταλήψεις των σχολείων, η συμπαράσταση του φοιτητικού κινήματος έδωσαν φωνή στους «χωρίς φωνή». Ανάγκασαν όλη την κοινωνία να ακούσει τα προβλήματα της νεολαίας, που λοιδορούταν ως η «γενιά του καναπέ».
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά τα ΜΜΕ και διάφοροι «διανοούμενοι» που προσπαθούν να ξαναγράψουν την
ιστορία ως ένα δεκαπενθήμερο ταραχών, ευελπιστώντας να ξεγράψουν τη συλλογική μνήμη των αγώνων,
επιχειρηματολογώντας ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές. Γιατί γνωρίζουν ότι οι συνθήκες που γέννησαν την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, επανέρχονται. Για αυτό σήμερα επιχειρούν ξανά να στοχοποιήσουν τη νεολαία ως ανεύθυνη και επικίνδυνη για να κρύψουν τις εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες.
Ο συνδυασμός υγειονομικής και οικονομικής κρίσης δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα για την κοινωνία. Η αδυναμία να ελεγχθεί η πανδημία και να προστατευτεί η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ανικανότητα αλλά πολιτική επιλογή. Είναι η επιλογή που βάζει τα κέρδη και την οικονομία πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Για αυτό βλέπουμε το ΕΣΥ να είναι στο όριο της κατάρρευσης, χωρίς σοβαρή και ουσιαστική ενίσχυση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενώ την ίδια στιγμή χαρίζονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε κανάλια και μεγάλες επιχειρήσεις. Λεφτά δεν υπάρχουν για τα νοσοκομεία, για τα σχολεία, για τη διασφάλιση του εισοδήματος των εργαζομένων αλλά υπάρχουν για την ενίσχυση της αστυνομίας και του στρατού, επενδύοντας στην καταστολή και τον αυταρχισμό.
12 χρόνια μετά, τιμάμε εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη με τους αγώνες μας για ζωή, υγεία και δικαιώματα, ενάντια σε μία αυταρχική και δολοφονική κυβερνητική πολιτική, που θεωρεί τις ανθρώπινες ζωές παράπλευρες απώλειες. Οι αγώνες μας για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και των δικαιωμάτων μας είναι η δική μας «ασπίδα προστασίας» απέναντι στην πανδημία.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
– ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ~ ΟΜΑΔΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ
– ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ
– ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
– ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
