Ο Ζακ Κωστόπουλος/Zackie Oh δολοφονήθηκε στις 21 Σεπτέμβρη έπειτα από το λιντσάρισμα των νοικοκυραίων και πέθανε δεμένος με τις χειροπέδες και κάτω από τις μπότες της αστυνομίας. Παρότι υπήρχε από την πρώτη στιγμή οπτικοακουστικό υλικό και μαρτυρίες που έδειχνε ξεκάθαρα ότι επρόκειτο για δολοφονία και όχι για αυτοάμυνα ή ληστεία, ο κοινωνικός κανιβαλισμός ξεδιπλώθηκε συνολικά με τα ΜΜΕ να αντιμετώπισαν το νεκρό θύμα ως θύτη, με την αστυνομία να λειτουργεί “έτσι, και σε όποιον αρέσει”. Με την κυβέρνηση να κρύβεται πίσω από ανακοινώσεις, θεωρώντας πως είναι αμέτοχη και άνευ ευθυνών ενώ παράλληλα αναπτύσσει την ίδια δολοφονική καταστολή με κάθε ευκαιρία (όπως οι εξοργιστικές πρόσφατες επιθέσεις στο Πολυτεχνείο).
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθούν στην κοινή γνώμη οι δολοφόνοι με πρόσχημα την υπεράσπιση της ιδιοκτησίας και του εμπορεύματος και να αντιμετωπιστούν με ευνοϊκές διατάξεις από τους δικαστές. Η φασιστική προπαγάνδα εξαπλώθηκε σε χαρακτηρισμούς: πούστης, ληστής, πρεζάκι, μαχαιροβγάλτης. Η σημερινή έκθεση του ιατροδικαστή για τα αίτια της δολοφονίας και τις καθαρές τοξικολογικές εξετάσεις έρχεται να διαλύσει και τον τελευταίο από αυτούς τους μύθους και να μας κάνει να αναμετρηθούμε με την πραγματικότητα: οι “άλλοι” αυτής της κοινωνίας δολοφονούνται συνεχώς. Με όπλο ή μαχαίρι, σε ναυάγια ή βιτρίνες κοσμηματοπωλείων, σε τηλεοπτικά παράθυρα, σε καναπέδες και timeline.
Ο Ζακ/Zackie μπορεί να ήταν “περιττός” και η ζωή του να μην είχε καμία αξία για τον κόσμο του κράτους και κεφαλαίου, αλλά ήταν πέρα για πέρα αναγκαίος για εμάς και την κοινωνία που οραματιζόμαστε. Ως φτωχός, ομοφυλόφιλος, αντιφασίστας και ακτιβιστής της queer κοινότητας είχε πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να είναι κανείς περήφανος.
Αγωνιζόμαστε για μία κοινωνία στην οποία το να “κοιτάς τη δουλειά σου” δεν θα σημαίνει να υπακούς τους κυριαρχούς και να υποστηρίζεις τον κανιβαλισμό. Προτάσσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και την σύγκρουση με το καθεστώς εξαίρεσης που έχει αναπτυχθεί μέσω της γενικής επίθεσης στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, μέσα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/στριών και που απλώνεται ολοένα και περισσότερο στην καθημερινότητα μας. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν χώρο για την στοχοποίηση καμίας ταυτότητας ή για την απάνθρωπη αντιμετώπιση των “μη κανονικών” αυτών της κοινωνίας: οροθετικών, ομοφυλόφιλων, μεταναστ(ρι)ων, τοξικοεξαρτημένων, αστέγων, φτωχών, εξαθλιωμένων, αγωνιστ(ρι)ών .
Θέλουμε να επαναλάβουμε:
Σε εποχές που η εξουσία οργανώνει τη φτώχεια της κοινωνίας, όπως η σημερινή, γνωρίζουμε ότι ο κοινωνικός φασισμός στρέφεται εναντίον της διαφορετικότητας και των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων. Σπέρνει το μίσος και των ανταγωνισμό μεταξύ των αδύναμων, για να διασφαλίσει την εξουσία των δυνατών. Ξέρουμε ότι αυτό το μίσος για τους άλλους είναι στην πραγματικότητα μίσος για όλες και όλους μας – μίσος για την ελευθερία.
Είμαστε αποφασισμένες και αποφασισμένοι να μην αφήσουμε τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου να ξεχαστεί, να περάσει στη σιωπή ή να παρουσιαστεί ως ατύχημα.
Καμιά ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.
Να οργανώσουμε την θλίψη και την οργή μας.
