Έντεκα χρόνια μετά…

Έντεκα χρόνια μετά…

Έντεκα χρόνια μετά, ο Κορκονέας είναι ελεύθερος.
Έντεκα χρόνια μετά, κανένας από τους δολοφόνους του Ζακ δεν είναι στη φυλακή.
Έντεκα χρόνια μετά, η κυβέρνηση πουλάει φόβο για να κερδίσει συναίνεση.
Έντεκα χρόνια μετά, η αστυνομία μπουκάρει στα πανεπιστήμια, τις καταλήψεις, τα κλαμπ, τα σινεμά.
Έντεκα χρόνια μετά, τα ΜΑΤ ζούνε το μύθο τους στα Εξάρχεια.
Έντεκα χρόνια μετά, φτιάχνουν τεράστιες φυλακές-στρατόπεδα για τους πρόσφυγες.
Έντεκα χρόνια μετά, οι τηλεοράσεις ζητάνε αίμα και χαρίζουν ψέμα.
Έντεκα χρόνια μετά, το να είσαι νέα-ος σημαίνει να μην έχεις μέλλον.
Έντεκα χρόνια μετά, το είσαι άνεργος-η σημαίνει να μην έχεις παρόν.
Έντεκα χρόνια μετά, μισθός σημαίνει να μένεις ταπί όλο και πιο νωρίς μέσα στο μήνα.
Έντεκα χρόνια μετά, ο Αλέξης είναι λυγμός, κραυγή και ανάσα. Όπως τότε.
Έντεκα χρόνια μετά, δεν έχει λησμονηθεί η λάμψη που φώτισε για μια στιγμή το σκοτάδι.
Έντεκα χρόνια μετά, ό,τι είχαμε πει τότε εξακολουθεί να ισχύει:
Εμείς θα πούμε την τελευταία λέξη!