Η διαχρονική κλιματική κρίση, οι όλο και περισσότερες περιβαλλοντικές «καταστροφές» ανά τον κόσμο και η συνεχιζόμενη υποβάθμιση του περιβάλλοντος, της ποιότητας ζωής και της υγείας των πολλών, έρχονται να μας θυμίσουν πως η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου, δεν είναι μια γιορτή αλλά ένα κάλεσμα για κινητοποιήσεις και αγώνα.
Μας θυμίζουν ότι δεν είναι η «φύση» που βρίσκεται σε κρίση, αλλά η σχέση της ανθρωπότητας με το περιβάλλον, που καθορίζεται από τη μορφή των κοινωνικών σχέσεων. Γνωρίζουμε ότι ο καπιταλισμός συνεπάγεται αναγκαστικά την ταυτόχρονη εξάντληση των πηγών πλούτου (του), δηλαδή την ανθρώπινη εργασία (ανθρώπινοι πόροι) και το περιβάλλον (φυσικοί πόροι). Δεν είναι ακριβώς μια αφέλεια, αλλά κυρίως μια αδυναμία και απροθυμία από τους κυβερνώντες και τους διαχειριστές αυτού του συστήματος, να ασχοληθούν σοβαρά με το ζήτημα του περιβάλλοντος και της ανάσχεσης των κοινωνικών συνεπειών από την καταστροφή του. Γι’ αυτό και αντιμετωπίζουν την περιβαλλοντική προστασία ως αντικείμενο κερδοφορίας, άλλοτε ως “δαπάνη” που μπορεί να περιοριστεί, άλλοτε ως νέο πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Εξάλλου για τους ίδιους, η οικονομία κυριαρχεί. Η οικονομία ή ορθότερα η αγορά είναι αυτή που πρέπει να σωθεί και η πίστη σε αυτήν. Η αγορά είναι η βάρκα που θα μας σώσει από έναν Τιτανικό που βουλιάζει. Χωράνε όμως όλοι και όλες στη βάρκα;
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, στην Ελλάδα, συμπίπτει και με πρόσφατο «νομοσχέδιο Χατζηδάκη» για την περιβαλλοντική αδειοδότηση. Ένα νομοσχέδιο που δεν χαρακτηρίζεται τυχαία περιβαλλοντοκτόνο: Καταργεί επί της ουσίας την προστασία των περιοχών Natura, όπου επιτρέπει ακόμα και εξορύξεις υδρογονανθράκων διευκολύνει και πριμοδοτεί χωρίς κανέναν έλεγχο την εγκατάσταση Βιομηχανικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας όπου βολεύει τους επιχειρηματίες, προσφέρει απλόχερα διευκολύνσεις στα επενδυτικά συμφέροντα, απελευθερώνοντας τα από τις «περιβαλλοντικές αντι-αναπτυξιακές μειοψηφίες» και ανοίγει το δρόμο για την μακροχρόνια λεηλασία της φύσης.
Απέναντι στα σχέδια τους ας αντιπαραβάλλουμε τη δικιά μας φωνή και δράση. Φωνή και δράση που θεωρεί ότι το περιβάλλον, η ποιότητα ζωής, η υγεία και τα δικαιώματά μας είναι πάνω και πέρα από τα κέρδη τους. Φωνή και δράση που ενώνεται με τις κινητοποιήσεις ανά τον κόσμο ενάντια στην κλιματική κρίση τονίζοντας «Αλλάξτε το σύστημα, όχι το κλίμα». Φωνή και δράση που υποστηρίζει ότι η συλλογική διαχείριση των κοινών και του περιβάλλοντος, δεν είναι το πρόβλημα (όπως υποστηρίζουν οι ελίτ σήμερα). Εξάλλου τα κοινά αγαθά και ο πολύτιμος δημόσιος χαρακτήρας τους φάνηκε πόσο αναγκαίος είναι στην περίπτωση της δημόσιας υγείας κατά την έκρηξη της πανδημίας. Τόσο πολύτιμος και αναγκαίος που τον επικαλέστηκαν ευθαρσώς ακόμα και ορκισμένοι εχθροί του. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ο αντιδημοκρατικός χαρακτήρας του τρόπου διαχείρισης των κοινών αγαθών όπως αυτός εκφράζεται σήμερα.
Καλούμε στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Παρασκευή, 5 Ιουνίου 2020, στις 18:00 και στις υπόλοιπες πόλεις.
Υψώνουμε τη δική μας φωνή και δράση αμφισβητώντας ριζικά το κυρίαρχο μοντέλο της «ανάπτυξης», του παραγωγισμού και της ιδεολογίας των κερδών των λίγων εις βάρος της κοινωνίας και της φύσης.
Ενώνουμε τις δυνάμεις μας με τα περιβαλλοντικά κινήματα και τους πολίτες που αγωνίζονται ανά την Ελλάδα για την ακύρωση του αντι-περιβαλλοντικού νόμου Χατζηδάκη και για τη ματαίωση των καταστροφικών «επενδύσεων»
#aposyre_to #to_akyronoume #support_earth
