Η κατάσταση στο Βόλο- Ο Μπέος δήμαρχος
Την περίοδο της πανδημίας και όσο οι πολίτες βρίσκονταν σε περιορισμό και εγκλεισμό στα σπίτια τους, η δημοτική αρχή Μπέου βρήκε την ευκαιρία να ασκήσει μια ρεβανσιστική πολιτική, εξαπολύοντας επίθεση σε τρία μέτωπα παράλληλα. θεσμοθέτησε την κατασκευή Εργοστασίου SRF, επιτέθηκε στα νερά και τους κατοίκους των Σταγιατών και ξεκίνησε την υλοποίηση του έργου των οδών Καραμπατζάκη-Ζάχου. Οι πρακτικές αυτές του μονάρχη-δημάρχου τον αναδεικνύουν ως τον κυρίαρχο εκφραστή των επιχειρηματικών συμφερόντων και των επιζήμιων κυβερνητικών πολιτικών(Αντι-περιβαλλοντικός νόμος) καθώς αποτελεί τον συνδετικό κρίκο της οικονομικής εξουσίας που πρέπει να ανατραπεί.
- Η Δημοτική αρχή ξεκινάει με την απαξίωση, υποβάθμιση και συκοφάντηση δημόσιων δομών, εργαζομένων κα πριν προχωρήσει τα σχέδια εκποίησης τους (κάτι που έχουμε δει ιστορικά να επαναλαμβάνεται ως μοτίβο των επιχειρήσεων εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του δημόσιου πλούτου)
- Στήνει κοκορομαχίες με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, ενώ αυτά στην πλειοψηφία τους την υποστηρίζουν και προβάλλουν τον Μπέο.
- Απειλεί και καθυβρίζει καθημερινά πολίτες που αντιστέκονται και τρομοκρατεί με την παρουσία μπράβων, υπό την ανοχή και προστασία της αστυνομίας.
- Συγκρούεται δήθεν με το πολιτικό σύστημα αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί το μακρύ χέρι των κυβερνήσεων και της ατζέντας τους σε τοπικό επίπεδο.
Με τις κινήσεις εντυπωσιασμού ο Μπέος (τα λαμπάκια, οι ευτελείς πολιτιστικά εκδηλώσεις προσπαθεί να ρίξει «στάχτη στα μάτια των Βολιωτών/ισσων» τραβώντας την προσοχή από τα πολλαπλά κοινωνικά προβλήματα που ο ίδιος διογκώνει με τις πολιτικές του. Η εκποίηση των κοινωνικών μας αγαθών, η ενίσχυση του ρόλου της ΑΓΕΤ-Lafarge και η εξασφάλιση υψηλών χρηματοδοτήσεων για αντι-περιβαλλοντικά έργα που αντιβαίνουν μάλιστα τις αποφάνσεις των αρμόδιων επιστημονικών φορέων κάνουν καθαρή την τεράστια ευθύνη του δήμου στην καταστροφή του περιβάλλοντος που συντελείται στην πόλη του Βόλου.
Καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ-Εργοστάσιο SRF από το Δήμο
Τα τελευταία 6 χρόνια με άδειες των κυβερνήσεων(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) έχει δοθεί άδεια καύσης σκουπιδιών από τις τσιμεντοβιομηχανίες ΑΓΕΤ (και Τιτάν). Πριν από 3 χρόνια σε μια σειρά κωδικών από σκουπίδια που δύνανται να καίνε, προστέθηκαν τα εναλλακτικά καύσιμα RDF και SRF. Η καύση αυτών των σκουπιδιών όπως έχουν δείξει μελέτες δεν μπορεί να γίνει ούτε με ασφαλή τρόπο, ούτε με κατάλληλες συνθήκες, με συνέπεια μάλιστα στο περιβάλλον και επομένως στην υγεία μας.
Με την καύση σκουπιδιών RDF και SRF εκπέμπονται ιδιαίτερα επικίνδυνοι αέριοι ρύποι, όπως διοξίνες και φουράνια, πτητικός υδράργυρος, αρωματικοί κυκλικοί υδρογονάνθρακες αλλά και άλλοι επικίνδυνοι ρύποι, όπως διοξείδιο του θείου (SO2), οξείδια του αζώτου (NOΧ), ολικός οργανικός άνθρακας (TOC), καθώς και επικίνδυνα μικροσωματίδια. Όλα αυτά συγκεντρώνονται στο χώμα, το νερό, τα αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα και εισέρχονται στον οργανισμό μας με την τροφή, και συνδέονται με την εμφάνιση ασθενειών διαφόρων τύπων.
Ένα εναλλακτικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων, προς όφελος της τοπικής κοινωνίας καθορίζεται από τη μείωση των μη-ανακυκλώσιμων πλαστικών, την κομποστοποίηση, τη διαλογή στην πηγή(διαφορετικοί ανα υλικό κάδοι), την επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση των απορριμμάτων, αρνούμενη κατηγορηματικά την καύση αυτών.
Στις 11 ΜΑΪΟΥ η Δημοτική Αρχή επικύρωσε την απόφαση του 2017, της κατασκευής Εργοστασίου SRF λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη (Κάκαβος), καθιστώντας με σιγουριά πλέον την πόλη αποτεφρωτήρα της Νότιας Ευρώπης. Το Εργοστάσιο SRF στηρίζεται πλέον στην απλοποίηση των διαδικασιών διαχείρισης στερεών αποβλήτων όπως ορίζει ο αντι-περιβαλλοντικός νόμος. Ουσιαστικά, τα σκουπίδια όλου του Νομού θα συγκεντρώνονται για επεξεργασία σε αυτή τη δομή ώστε να αποτελέσουν τα προϊόντα καύσης της Τσιμεντοβιομηχανίας. Κλείνοντας τα αυτιά της στις ανάγκες και τη γνώμη της τοπικής κοινωνίας -όπως αυτή αποτυπώθηκε στα προηγούμενα συλλαλητήρια και τις πολλαπλές συγκεντρώσεις ενάντια στην καύση σκουπιδιών- η Δημοτική Αρχή διεκδικεί την αγαστή συνεργασία με την ΑΓΕΤ. Οι 50χιλιάδες τόνοι SRF που θα παράγονται, θα διοχετεύονται στους κλιβάνους της τσιμεντοβιομηχανίας και έτσι θα δημιουργηθεί ανταγωνισμός με τα εισαγόμενα σκουπίδια, τα οποία της είναι ακόμη αναγκαία λόγω της δυνατότητας της να καίει 200χιλιάδες τόνους/χρόνο. Το κόστος δημιουργίας του εργοστασίου ανέρχεται στα 42 εκατ. ευρώ και το ετήσιο κόστος λειτουργίας του 2,7 εκατ. Αυτά σηματοδοτούν την αύξηση των δημοτικών τελών κατά 80 ευρώ ανά νοικοκυριό και γίνεται φανερό ότι εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες θα είμαστε οι «χορηγοί»/χρηματοδότες, της τεράστιας υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της υγείας μας.
Σταγιάτες
Η νεοφιλελεύθερη επίθεση στο βασικότερο ίσως δημόσιο αγαθό, το νερό, έχει αρχίσει εδώ και αρκετά χρόνια. Τα ρέματα μπαζώνονται, πηγές σφραγίζονται και τις εκμεταλλεύονται ιδιωτικές εταιρίες. Οι δημόσιες βρύσες που μετέφεραν το καθαρό πηγαίο νερό συνδέονται με το χλωριωμένο, των δεξαμενών. Οι κρατικοί και δημοτικοί θεσμοί επιχειρούν τον αμεσότερο έλεγχο των μικρών κοινοτήτων μέσα από τον περιορισμό στην πρόσβαση που απολαμβάνει ο πληθυσμός στο νερό για ύδρευση και άρδευση. Ακόμη, χτυπιέται η «αυτοοργάνωση» και «αυτοδιαχείρηση», που εφαρμόζουν σειρά κοινότητες, όπως και οι Σταγιάτες, γιατί μπαίνει εμπόδιο στα κέρδη (τουριστικά, κα) των λίγων. Έτσι τις υφαρπάζουν το πολυτιμότερο αυτό κοινό αγαθό.
Την Μεγάλη Παρασκευή και εν μέσω καραντίνας, επιτελείο της ΔΕΥΑΜΒ, συνέδεσε την δεξαμενή υδροδότησης των σπιτιών των Σταγιατών με άγνωστης προέλευσης χλωριωμένο νερό, αποκόπτοντάς το χωρίο από το πηγαίο νερό της Κρύας Βρύσης. Με αυτήν την κίνηση η Δημοτική Αρχή έθεσε σε εφαρμογή τα σχέδια της για την εκμετάλλευση της πηγής από ιδιώτες, μέσα από την εμφιάλωσης δηλαδή του πηγαίου νερού. Εδώ και 10 χρόνια οι κάτοικοι των Σταγιατών παλεύουν ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού, στη ατεκμηρίωτη χρήση χλωρίου σε καθαρό νερό (με βάση ειδικές αναλύσεις δειγμάτων που αυτοχρηματοδοτούνταν από τους κατοίκους).
Καραμπατζάκη
Η Καραμπατζάκη αποτελεί παρόχθια οδό του χειμάρρου Κραυσίδωνα. Οι αγώνες των πολιτών από το 1988 έως το 1993 απέφεραν την υλοποίηση από την τότε Δημοτική Αρχή Νέας Ιωνίας του ιδιαίτερης περιβαλλοντικής σημασίας έργου διαμόρφωσης της Οδού σε έναν ήπιας κυκλοφορίας δρόμο, παρέχοντας έτσι δημόσιο κοινόχρηστο χώρο για δραστηριότητες και αναψυχή. Από το 2017 η σημερινή Δημοτική Αρχή έβαλε στο στόχαστρο το δρόμο με σκοπό τη δημιουργία ενός εσωτερικού περιφερειακού δακτυλίου, σύνδεσης με το Πήλιο, προσελκύοντας έτσι περισσότερα αυτοκίνητα, αυξάνοντας την κίνηση και τον θόρυβο. Στις 21 Μαϊου τα έργα δημιουργίας του εσωτερικού δακτυλίου ξεκίνησαν.
Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος στην επίθεση κατά του δημόσιου χώρου. Το μάθημα που πήραμε από την πανδημία είναι, περισσότεροι κοινόχρηστοι χώροι για την αποφυγή του συγχρωτισμού. Απαιτείται περισσότερο πράσινο και οξυγόνο για να καλυτέρευση η επιβαρυμένη από την καύση σκουπιδιών ατμόσφαιρα. Η πόλη έχει ανάγκη από ένα γραμμικό πάρκο που θα εκτείνεται κατά μήκος και των δύο παρόχθιων οδών και θα παρέχει ποιοτική ζωή με ελεύθερη κίνηση και δραστηριότητα, προς όφελος των πολιτών και όχι των αυτοκινήτων. Εφαρμόζοντας αυτή τη λογική, θα επιτευχθεί εξωραϊσμός της περιοχής και ανάδειξη του φυσικού τοπίου που ενυπάρχει εντός του αστικού χώρου.
ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
στις 6μ.μ. στο ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ του ΒΟΛΟΥ. Όλ@ εκεί!
