Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση ανακοίνωσε την έναρξη διαδικασιών παραχώρησης σε ιδιώτες, μέσω ΣΔΙΤ της συντήρησης, λειτουργίας και διαχείρισης του ΕΥΣ (Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος) της Αττικής (φράγματα και ταμιευτήρες Ευήνου, Μόρνου, Μαραθώνα, λίμνη Υλίκης, γεωτρήσεις Πάρνηθας και Βοιωτικού κάμπου, υδραγωγεία, δίκτυα μεταφοράς 400 χλμ και αντλιοστάσια).
Μετά την παραχώρηση της ΕΥΔΑΠ ΑΕ στο Υπερταμείο (ιδιωτικοποίηση επεξεργασίας, διανομής και εμπορίας νερού) η κυβέρνηση προχωρά στην πλήρη ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του κύκλου του πόσιμου νερού η οποία επιτυγχάνεται με τον έλεγχο ιδιωτών και στην παραγωγή του.
Δε χρειάζεται ιδεολογική ανάλυση και μαντικές ικανότητες για να αντιληφθούμε τις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων του νερού. Η μακρά εμπειρία από τις ιδιωτικοποιήσεις του κύκλου του νερού, κάθε είδους (άμεση ή έμμεση, πλήρης ή μερική), σε πολλές χώρες έχει καταδείξει ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει οδηγήσει μόνο σε αρνητικές συνέπειες για τις κοινωνίες. Δεν υπάρχει ούτε ένα θετικό παράδειγμα ιδιωτικοποίησης του νερού.
Η εκτίναξη των τιμολογίων και ο περιορισμός της προσβασιμότητας στο πόσιμο νερό, οι απολύσεις, η αύξηση της ανεργίας, η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων όχι μόνο στον ίδιο τον ιδιωτικοποιούμενο οργανισμό αλλά και στις εταιρίες που συνδέονται με τη λειτουργία αυτού του οργανισμού (προμηθευτές, πελάτες, συνεργάτες κλπ), η επιβάρυνση του περιβάλλοντος, η πτώση της ποιότητας του νερού, και ο συνακόλουθος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, εν μέσω μάλιστα της πανδημίας του κορονοϊού, η οικονομική καταστροφή των οργανισμών ύδρευσης-αποχέτευσης, η απαξίωση των υποδομών και η επιβάρυνση των κρατικών προϋπολογισμών με δαπάνες επιδοτήσεων και επενδύσεων αποτελούν το ολέθριο κοκτέιλ των συνεπειών της ιδιωτικοποίησης του νερού. Ένα κοκτέιλ που θέτει σε κίνδυνο την πρόσβαση των κοινωνιών στο ζωτικό ανθρώπινο δικαίωμα και απειλεί την ευημερία των κοινωνιών.
Το κοινωνικά ανάλγητο προσωπικό που απαρτίζει την κυβέρνηση, ιδεοληπτικά ταγμένο στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία και πολιτικά υποταγμένο στα ιδιωτικά συμφέροντα, προφανώς αδιαφορεί για την παγκόσμια εμπειρία ιδιωτικοποιήσεων του νερού αλλά και υποτιμά τα σημαντικά κινήματα που αναπτύχθηκαν και τις πολιτικές νίκες που πέτυχαν τα κινήματα νερού σε πάμπολλες περιπτώσεις παγκοσμίως (Βολιβία, Ιρλανδία, Σλοβενία κ.α.) όταν οι αγώνες δόθηκαν ενωτικά και αποφασιστικά. Ίσως να πιστεύει ότι επειδή “ταΐζει” με εκατομμύρια τους μηχανισμούς προπαγάνδας θα πείσουν όσους/ες έχουν πληγεί από την ανεργία και την οικονομική ύφεση, ότι οι γνωστοί επιχειρηματικοί όμιλοι θα φέρουν επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Δεν πρόκειται να γίνει καμία επένδυση, αλλά με την παράδοση του ΕΥΣ θα μεταφέρονται ετησίως στους ιδιώτες 40-60 εκατ. από την ΕΥΔΑΠ ΑΕ που εδώ και χρόνια διαχειρίζεται και συντηρεί το δίκτυο. Δεν πρόκειται να γίνει καμία πρόσληψη, αλλά κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δουλειά οι 250 εργαζόμενοι που απασχολούνται σήμερα στη λειτουργία του ΕΥΣ.
Είναι η δεύτερη φορά, μέσα στην τελευταία δεκαετία, που η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί ευθεία επίθεση στο δημόσιο νερό. Την προηγούμενη φορά το κίνημα του δημόσιου νερού απέτρεψε την παράδοση ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο ΤΑΙΠΕΔ με σκοπό την εκποίησή τους, «χαρίζοντας» στη ΝΔ μια πολιτική ήττα στο θέμα του νερού (1906/2014 απόφαση του ΣτΕ, δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη). Εάν και τώρα επιμείνει στην ιδιωτικοποίηση του ΕΥΣ θα υποστεί μια ακόμα ήττα.
Το κίνημα του δημόσιου νερού στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκόσμια είναι από τα πιο ισχυρά κινήματα, με σημαντικές νίκες.
Έτσι και οι πολίτες του Λεκανοπεδίου δεν θα επιτρέψουν την παράδοση του νερού στα χέρια των επιχειρηματιών. Τα κινήματα πολιτών, η τοπική αυτοδιοίκηση, το εργατικό κίνημα θα βάλουν φραγμό στην ιδιωτικοποίηση του νερού της Αττικής.
