Γράφει ο Γιάννης Αλμπάνης
Δεν έγιναν και λίγα χτες στη Βικτώρια. Έχουμε και λέμε:
1. Ο Μπογδάνος μαζί με τον Κασιδιάρη στη συγκέντρωση των «κατοίκων», δηλαδή της τοπικής ακροδεξιάς. Νέα Δημοκρατία και Χρυσή Αυγή πάντα ήταν συγκοινωνούντα δοχεία. Η δημόσια συμπόρευση στο δρόμο όμως δείχνει πόσο ακραίο έχει γίνει ένα (μεγάλο) μέρος του κυβερνώντος κόμματος με την πλήρη κάλυψη του Μαξίμου. Οδηγεί στην εκτίμηση ότι ορισμένοι κύκλοι επιχειρούν την πολιτική νομιμοποίηση του Κασιδιάρη του οποίου το νέο σχήμα μπορεί να εξελιχθεί στη «σοβαρή Χρυσή Αυγή».
2. Η Δέλτα επιτέθηκε απρόκλητα σε αντιφασίστες διαδηλωτές, τους ξυλοκόπησε, συνέλαβε κάποιους από αυτούς και τους φόρτωσε «πειστήρια». Όπως είναι εμφανές στα βίντεο αλλά όπως προκύπτει και τις μαρτυρίες όσων βρίσκονταν εκεί, της αστυνομικής επίθεσης δεν είχε προηγηθεί κάποιο επεισόδιο. Βεβαίως, στα μεταπολιτευτικά χρόνια ουδέποτε σταμάτησε η αστυνομική αυθαιρεσία. Ωστόσο, το να επιτίθενται αστυνομικοί σε πολίτες χωρίς να έχει υπάρξει η όποια αφορμή, έχει όπως και να το κάνουμε, έναν χαρακτήρα…. vintage, δηλαδή μας γυρνάει στα ωραία χρόνια της ΕΡΕ, τότε όπου οι γειτονιές της Αθήνας μύριζαν γιασεμί και οι κομμουνιστές ήταν φυλακή.
3. Ένα μήνα μετά τον άγριο ξυλοδαρμό από αστυνομικούς του Βασίλη Μάγγου και λίγα μόλις εικοσιτετράωρα από τον θάνατό του, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όχι ως φάρσα, αλλά ως μια κανονικοποιημένη τραγωδία. Όπως και στην περίπτωση του Βασίλη, έτσι και χτες στην Πατησίων, είδαμε πολίτες να ξυλοκοπούνται βάναυσα από αστυνομικούς, ενώ ήταν ακινητοποιημένοι στο έδαφος. Όπως και στο Βόλο πριν ένα μήνα, έτσι και χτες, ο άγριος ξυλοδαρμός δεν γίνεται για να συλληφθεί ο πολίτης, αλλά αφού έχει συλληφθεί. Δηλαδή πρόκειται για κανονικό βασανιστήριο. Και πώς να μην επαναλαμβάνεται η αυθαιρεσία, όταν ζει και βασιλεύει η ατιμωρησία;
Η οικογένεια του Βασίλη που ανεβαίνει τώρα τον δικό της Γολγοθά, γράφει χαρακτηριστικά:
«Η σκηνή του ξυλοδαρμού υπάρχει σε βίντεο που το είδε όλος ο κόσμος.
Γεγονός (μη αποδεικνυόμενο ιατροδικαστικά) είναι ότι μετά τον ξυλοδαρμό, αλλά και τους εξευτελισμούς που υπέστη στο κρατητήριο, κατέρρευσε η ψυχική του υγεία, που μοιραία επηρέασε τις αποφάσεις για τη ζωή του.
Γεγονός είναι ότι στη χώρα μας κανένας από την κυβέρνηση ,ούτε καν εισαγγελέας από το κράτος, δεν διέταξε ένορκη διοικητική εξέταση για τα παραπάνω.
Γεγονός είναι ότι στη χώρα μας δεν λειτουργούν οι δημοκρατικοί θεσμοί.»
Μέσα στο ζόφο, αχτίδα φωτός η στάση των νέων ανθρώπων. Πριν ένα μήνα στο Βόλο ο Βασίλης «έμπλεξε» γιατί: «Έτυχε εκείνη τη στιγμή να βγάζουν οι ασφαλίτες το παιδί που είχαν κρατούμενο κι εγώ αντί να τρέξω στο πλήθος, έτρεξα προς το μέρος των μπάτσων να διαμαρτυρηθώ, γιατι έτσι ένιωσα εκείνη τη στιγμή, με έπνιξε το δίκιο μου, έλεγα από μέσα μου κοίτα να δεις, εμ μας μολύνουν τον αέρα με καρκίνο, εμ μας βαράνε αλύπητα τα τσιράκια τους με τα χημικά, τις κρότου λάμψης και τα γκλοπς, εμ μας τραβολογάνε δέσμιους στα δικαστήρια.» Χτες ο Θωμάς μπορούσε να φύγει. Επέλεξε όμως να επιστρέψει για να βοηθήσει το σύντροφό του που τον χτύπαγαν. Σήμερα οδηγείται στον εισαγγελέα. Τα παιδιά που «επιστρέφουν» γιατί τα «πνίγει το δίκιο τους» δείχνουν ότι αυτήν την γενιά όλο την πνίγουν και όλο προσπαθεί να πάρει βαθιές ανάσες. Όλο την πνίγουν όμως…
