Ο μήνας Σεπτέμβρης έρχεται κάθε χρόνο ως ρητή υπενθύμιση της ανάγκης για διαρκή αγώνα απέναντι στο φασισμό, για κοινωνική αντίσταση, μέχρι να επικρατήσει η δικαιοσύνη. Η υπενθύμιση αυτή, δεν προκύπτει από κάποιο εθιμοτυπικό ραντεβού ή ένα σημειωμένο ημερολόγιο αλλά από την ίδια την πραγματικότητα που μας φέρνει αντιμέτωπες με δολοφονίες δικών μας ανθρώπων, μας φέρνει αντιμέτωπους με δολοφονίες κάποιων από μας.
Στις 21 Σεπτέμβρη, συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη δολοφονία της Zackie Oh. Δυο χρόνια μετά, κι ακόμα δεν έχουμε συμφιλιωθεί. Δυο χρόνια μετά κι ακόμα δεν έχουν φύγει τα ίχνη από το αιμόφυρτο σώμα της που λιντσαρίστηκε στην οδό Γλάδστωνος, στο κέντρο της Αθήνας. Δυο χρόνια μετά κι ο αγώνας για τη δικαίωσή της επιμένει, όχι ως δικαίωση της μνήμης της, αλλά ως ανάσα σε όλους/ες εμάς που ζούμε χωρίς εκείνους που σκότωσε η κανονικότητα, χωρίς εκείνες που σκότωσε η πατριαρχία τα τελευταία χρόνια. Ανάσα εν τέλει για όλα εμάς που καταπιεζόμαστε καθημερινά από την πατριαρχική κοινωνία και την επιβολή της κανονικότητας.
Δυστυχώς, η δολοφονία του Ζακ δεν είναι ήρθε ούτε σαν κεραυνός εν αιθρία, ούτε ως παράδοξο, αλλα ως αποτέλεσμα της κανονικότητας τους. Μιας κανονικότητας μέσα στην οποία δεν χωράνε όσα εκφεύγουν των έμφυλων προτύπων, των στερεοτυπικών ετεροκανονικών συμπεριφορών, και του ετερόφυλου σεξουαλικού προσανατολισμού. Η καταπίεση όσων δεν ταυτίζονται με τα κυρίαρχα μάτσο πρότυπα έφτασε στην περίπτωση του Ζακ στην κυριολεκτικά εξόντωση του. Δεν είναι όμως μεμονωμένο φαινόμενο: ο διαρκής εκφοβισμός των γυναικών και lgbtqi+ υποκειμένων στον δημόσιο χώρο, η έμφυλη και ομοφοβική τρανσφοβική βία -που την περίοδο της καραντίνας κατέστησε το σπίτι για πολλά άτομα χώρο βασανισμού τους-, η επιβολή επί των σωμάτων μας και η προσβολή της αυτοδιάθεσης μας (πχ περιορισμοί επί των αμβλώσεων, βιασμοί, revenge porn) είναι μόνο κάποιες από τις εκφάνσεις της πατριαρχίας που καθημερινά βιώνουμε. Σε πείσμα όσων όμως μας θέλουν φοβισμένες και φιμωμένες δεν θα λουφάξουμε θα πεισμώσουμε και θα αγωνιστούμε για μην επιτρέψουμε άλλον Ζακ.
Τα ΜΜΕ συγκάλυψαν το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, φυλώντας τα αφεντικά τους από την οργή. Σταθερά με την πλευρά της εξουσίας, αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη ώστε να μην εκτεθεί η αστυνομία κι οι σχέσεις της με το φασισμό. Στη δολοφονία της Zackie, όπως και στου Παύλου Φύσσα που επίσης δολοφονήθηκε από φασίστες στις 18 Σεπτέμβρη επτά χρόνια πριν, τα ΜΜΕ εγείρουν αυτά τα αντανακλαστικά που θα δικαιολογήσουν τους θύτες, και θα ζητήσουν ευθύνη απ’ τα θύματα. Τα αστικά ΜΜΕ πάγια έχουν βαθιά ιδεολογικό ρόλο στην καθιέρωση και συντήρηση του κυρίαρχου και όχι μόνο μέσω της “ενημέρωσης”, αλλά και μέσω της “ψυχαγωγίας” με προγράμματα δομικά συγκροτημένα ως φυτώρια μικροαστισμού και εμποτισμού πατριαρχικών συμπεριφορών.
Φέτος που στις 21 Οκτωβρίου ξεκινάει η δίκη των 4 αστυνομικών, του μεσίτη και του κοσμηματοπώλη που δολοφόνησαν τον Ζακ οφείλουμε να κάνουμε την παρουσία μας ακόμα πιο έντονη στο δρόμο αλλά και στις δικαστικές αίθουσες. Δολοφόνησαν τον Ζακ αλλά δεν παραπέμπονται για αυτό. Δεν παραπέμπονται για την ψυχρή δολοφονία του, αλλά για θανατηφόρα σωματική βλάβη, καθιστώντας ήδη σαφές πριν καν από την εκκίνηση της δίκης ότι επιδίωξη του συστήματος είναι η προστασία των δολοφόνων του. Η προσπάθεια συγκάλυψής τους άλλωστε ήταν φανερή από την πρώτη στιγμή μέσα από την αδιαφορία και την κωλυσιεργία εισαγωγής της υπόθεσης σε δίκη. Να φωνάξουμε δυνατά στους νοικοκυραίους και τους κυρ Παντελήδες, στην αστυνομία, στο κράτος και στα συστημικά media, σε όσους ανέχονται,συγκαλύπτουν και ξεπλένουν σεξιστικές, όμο/τρανσφοβικές καταπιεστικές μέχρι και δολοφονικές συμπεριφορές ότι δε θα θρηνήσουμε άλλα θύματα εξαιτίας τους και ότι πάντα κόντρα στην “κανονικότητά” τους θα προτάσσουμε την ελευθερία και τη χειραφέτηση.
Εμείς, και φέτος το Σεπτέμβρη κάνουμε το πένθος μας οργή και την οργή μας διεκδίκηση για δικαιοσύνη.
Συμμετέχουμε στην πορεία της 20ης Σεπτέμβρη στις 19.00 στην Αθήνα, με προσυγκέντρωση στις 18.00 στη Γλάδστωνος, τηρώντας όλα τα μέτρα ατομικής προστασίας και στηρίζουμε τα πανό της φεμινιστικής ομάδας κιουρί-at, της συνέλευσης 8ης Μάρτη και της Πρωτοβουλίας Justice for Zackie.
Στη Θεσσαλονίκη, τη Δευτέρα 21 Σεπτέμβρη στις 18.30 στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η Zackie ζει!
