Στις 9/11 γίναμε μάρτυρες ακόμα μίας αιματηρής επίθεσης κατά τρανς γυναίκας εργαζόμενης στο σεξ στη Θεσσαλονίκη. Οι επιθέσεις ενάντια σε τρανς υποκείμενα δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, αλλά πρακτικές που συνεχώς αυξάνονται, όπως δείχνουν πρόσφατα στοιχεία. Τα τρανς υποκείμενα βάλλονται και καταστέλλονται μέσα σε μία νεοσυντηρητική πατριαρχική κοινωνία και αντιμετωπίζονται ως υπάνθρωποι. Οι κυρίαρχοι έχουν την εντύπωση ότι μπορούν να εξουσιάζουν τα σώματα των διεμφυλικών, επειδή αποκλίνουν από τα ετεροκανονικά πρότυπα και το δίπολο «άνδρας- γυναίκα».
Τέτοιες ομοτρανσφοβικές απόψεις που οδηγούν σε επιθέσεις σαν την προχθεσινή δεν προκύπτουν τυχαία. Μία ολόκληρη κοινωνία, δομημένη πάνω σε πατριαρχικά και τρανσφοβικά ιδεολογήματα εξωθεί τα τρανς άτομα στο περιθώριο ή και στην αφάνεια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποτελούν ένα από τα πιο ταξικά πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας, τα οποία στο μεγαλύτερο μέρος τους, για να βιοποριστούν είτε εξωθούνται, είτε επιλέγουν τον χώρο του σεξ. Οι πολλαπλές ταυτότητες τους, λοιπόν, δημιουργούν και πολλαπλές καταπιέσεις. Καταπιέζονται λόγω της ταυτότητας φύλου, της σεξουαλικότητας, της τάξης, του τρόπου βιοπορισμού.
Στην καταπίεση αυτή και τη διαιώνιση τρανσφοβικών αντιλήψεων πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν τα συστημικά ΜΜΕ. Μετά την τελευταία επίθεση, σαν από πείσμα, στις διαδικτυακές πλατφόρμες τους τα ΜΜΕ χαρακτήριζαν με λανθασμένες αντωνυμίες το θύμα καλλιεργώντας όλο και περισσότερο ένα κλίμα μη αποδοχής και ελευθερίας αυτοκαθορισμού. Δε γίνεται, όμως, να παραβλέπουμε την κρατική αδιαφορία και την πλήρως καταπιεστική νομοθεσία για τα εκδιδόμενα με αμοιβή άτομα. Τα άτομα αυτά λαμβάνουν ελάχιστη ή και καθόλου νομική προστασία, δίνοντας χώρο έτσι να βιώνουν σχεδόν καθημερινά παραβιαστικές συμπεριφορές, επιθέσεις, κακομεταχειρίσεις και αυθαιρεσίες.
Η Συνάντηση για μία Αντικαπιταλιστική και Διεθνιστική Αριστερά στέκεται αλληλέγγυα στα τρανς υποκείμενα και στα άτομα που βιοπορίζονται μέσα από το σεξ. Τρανσφοβικές ρητορείες και επιθέσεις, κοινωνικοί αποκλεισμοί, όλες οι πατριαρχικές αντιλήψεις και τα άτομα που τις εκφράζουν μας βρίσκουν απέναντί τους. Στεκόμαστε πλάι και αγωνιζόμαστε μαζί με τα λοάτκι+ υποκείμενα, γιατί ο φεμινιστικός αγώνας για χειραφέτηση από την πατριαρχία είναι αγωνας για την ελευθερία. Για μια κοινωνία που θα μας χωράει όλες, όλους και όλα.
