Μάθετε περισσότερα για την ιδρυτική μας συνδιάσκεψη 7-8-9 Ιανουαρίου 2022.
Από την Παρασκευή 7 έως την Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2022 θα διεξαχθεί η συνδιάσκεψη που θα καταλήξει σε μια ενιαία πολιτική οντότητα (το όνομα της θα αποφασιστεί εκεί) αφετηριακά απαρτιζόμενη από τμήματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Αυτή η νέα πολιτική πρωτοβουλία διαδραματίζεται σε δυσμενείς οικονομικές, υγειονομικές, κλιματικές και κοινωνικές συνθήκες αποζητώντας ένα διαφορετικό υπόδειγμα, ικανό να αναζωπυρώσει την πίστη της κοινωνίας στην αριστερά και να καλλιεργήσει προϋποθέσεις ρήξης με το ζοφερό περιβάλλον του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού.
Οι ανεπάρκειες μας μετά τη συστημική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τις αντιστάσεις που διαμορφώθηκαν από τα κοινωνικά κινήματα την περίοδο των μνημονίων και έλαβε εντολή διακυβέρνησης της χώρας με στόχο την κατάργηση τους. Μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας συσπειρώθηκαν στη ριζοσπαστική αριστερά συνηγορώντας σε μια ανατρεπτική κατεύθυνση. Το κουρέλιασμα του ΟΧΙ και η αβίαστη προσχώρηση του στο συστημικό μπλοκ οδήγησαν σε βαθιά απογοήτευση μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού και σε πολιτική αποστράτευση αγωνιστές/τριες με μακρά πολιτική διαδρομή.
Η αριστερή μελαγχολία οξύνθηκε από το γεγονός ότι οι προϋπάρχουσες ή οι νέες συνομαδώσεις της αριστεράς δεν κατάφεραν να εκφράσουν ένα πειστικά ανατρεπτικό πολιτικό αφήγημα. Ειδικότερα, το εγχείρημα της Λαϊκής Ενότητας στερήθηκε ανανέωσης ιδεών και στελεχιακού δυναμικού. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βυθίστηκε σε εσωκομματικές αντιπαραθέσεις εμμένοντας σε έναν αυτό-αναφορικό επαναστατικό ναρκισσισμό. Το Μέρα25, ένα εκ γενετής αρχηγοκεντρικό κόμμα δίχως καμία γείωση στα κινήματα, προτείνει ένα «μετα-κομματικό» σχηματισμό που προσιδιάζει περισσότερο σε ένα «Ποτάμι της αριστεράς». Το ΚΚΕ, παρά τα πρόσφατα δειλά ανοίγματα του, δεν φαίνεται διατεθειμένο για συνομιλία με την υπόλοιπη αριστερά. Τα αδιέξοδα συγκρότησης ενός αριστερού μετώπου συνυπάρχουν με μια περίοδο ζοφερών κοινωνικών συνθηκών.
Η δυστοπία ως συνθήκη ζωής
Η συστημική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και οι ανεπάρκειες μας στην αριστερά οδήγησαν στην παντοδυναμία της δεξιάς που συνδυάζει αυταρχικές πρακτικές και νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακόμα και πριν την πανδημία, επέλεξε μια κυνική σύγκρουση με αντιστεκόμενα και ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας: εκκενώσεις καταλήψεων στέγης, περαιτέρω σκλήρυνση στη διαχείριση του προσφυγικού, διάλυση εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία και το κοινωνικό κράτος εν γένει. Ο πρωτόγνωρος τρόμος που επήλθε από την Covid-19 εργαλειοποιήθηκε για την όξυνση του αυταρχισμού: αστυνομία παντού συχνά με βασανισμούς πολιτών, απαγόρευση και καταστολή διαδηλώσεων, κατάλυση κράτους δικαίου σε σύννομα αιτήματα κρατουμένων-απεργών πείνας, θεσμοθέτηση πανεπιστημιακής αστυνομίας, κ.α. Ταυτόχρονα, προωθείται μια ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη ατζέντα: κατάργηση οκτάωρου και εργασιακών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποίηση ασφαλιστικού, πτωχευτικός νόμος, πριμοδότηση κολλεγίων και υποβάθμιση Πανεπιστημίων. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εμφορείται από την αλαζονική πεποίθηση ότι παίζει χωρίς αντίπαλο, ιδιαίτερα τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ συνιστά μια ανύπαρκτη αντιπολίτευση.
Η αναγκαιότητα για ένα διαφορετικό πολιτικό ήθος στην αριστερά
Όσοι συστρατευόμαστε στο εγχείρημα της νέας συλλογικότητας επιθυμούμε να θεμελιώσουμε μια άλλη λογική στο πολιτικό ήθος της αριστεράς: μια αριστερά με έντονα τα στοιχεία της σεμνότητας, της αυτοκριτικής και της αμφιβολίας. Μια αριστερά που δεν διαθέτει μαγικές συνταγές και δογματικές αλήθειες. Μια αριστερά που διδάσκεται από τον παλμό των κινημάτων και επιδιώκει να υπηρετεί τις διεκδικήσεις τους. Μια αριστερά που εκλείπουν παραγοντισμοί και υπερ-επαναστατικές κορώνες συνεισφέροντας με τεκμηριωμένες προτάσεις στη διαμόρφωση ενός ανατρεπτικού προγράμματος. Μια αριστερά που μόνος της στόχος είναι η προσφορά στην κοινωνία, δίχως να ενδιαφέρεται αν θα καρπωθεί τα αντίστοιχα οφέλη.
Μια αριστερά που, εν τέλει, θα παραδέχεται ειλικρινά ότι δεν έχει έτοιμες απαντήσεις, αλλά, δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Πιθανότατα ακούγεται τρελό ότι από το μηδέν θα δημιουργήσουμε κάτι νέο, ιδιαίτερα στις τρέχουσες συνθήκες. Όμως, στα δικά μας μάτια φαντάζει εφιαλτικότερο να συμβιβαστούμε με την ιδέα μιας λιγότερο αντικοινωνικής διαχείρισης του νεοφιλελευθερισμού, υπό τον μανδύα μιας συνθηκολογημένης, άνευρης και άνευ οράματος σοσιαλδημοκρατίας. Χρειαζόμαστε συντροφική ενότητα, γόνιμο διάλογο και ανάκτηση της πίστης μας ότι η αριστερά των αγώνων αποτελεί το μόνο ασφαλές καταφύγιο για την υπεράσπιση της κοινωνίας, για την αλληλεγγύη μας στης γης τους θλιμμένους. Αυτά, αποτελούν για εμάς υπαρξιακό καθήκον και νόημα ζωής.
Μια αριστερά που δεν θα μετέχει στις εκλογές όσο δεν είναι έτοιμη για τις συγκρούσεις των καιρών μας
Πολλά μέλη της νέας συλλογικότητας θεωρούμε ότι δεν πρέπει να συμμετέχουμε στις εκλογές μέχρι να κρίνουμε ότι διαθέτουμε το απαιτούμενο πολιτικό εκτόπισμα για την υπηρέτηση των οραμάτων μας. Πρόθεση μας είναι να βρισκόμαστε σε μια διαρκή διαδικασία ζύμωσης με την κοινωνία, να υπάρχουμε για την κοινωνία, και να ενεργοποιηθούμε εκλογικά μόνον όταν θεωρήσουμε ότι αυτό θα χρησιμεύσει στην κοινωνία. Η ενσάρκωση μας ως νέα πολιτική οντότητα δεν γίνεται, λοιπόν, για ψηφοθηρικούς λόγους. Αντίθετα, η πρωτοβουλία πολιτικής συστράτευσης αποτελεί ένα μεταβατικό βήμα για τον αναστοχασμό και τη συνομιλία μας με κοινωνικά κινήματα και άλλες αριστερές οργανώσεις, την ωρίμανση των υπό διαμόρφωση θέσεων μας για μια αντικαπιταλιστική διεθνιστική ανατροπή, για το όραμα του Κομμουνισμού- την κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση.
Ως μια αριστερή συλλογικότητα με θεμελιώδη γνωρίσματα την πολιτική σεμνότητα, την αυτοκριτική και την ανασύνθεση συμμετέχουμε διαλεκτικά, μαζί με την πλειοψηφία της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, στην Πρωτοβουλία Αριστερού Διαλόγου και Δράσης επιδιώκοντας να επηρεάσουμε – και να επηρεαστούμε και οι ίδιοι από – τους συντρόφους μας προς ένα κοινό τόπο μιας ανταγωνιστικής και μαχητικής αριστεράς, μιας αριστεράς της νίκης, της ελπίδας και της κοινωνικής χειραφέτησης.
Αναστροφή της πολιτικής μεθοδολογίας: ζωντανό κύτταρο οι τοπικές οργανώσεις
Θεμελιώδες γνώρισμα του νέου πολιτικού ήθους που επιθυμούμε να θεμελιώσουμε στην αριστερά είναι ο αντι-ιεραρχικός χαρακτήρας της υπόστασης μας. Οι τοπικές οργανώσεις της νέας συλλογικότητας θα αποτελούν το ζωντανό κύτταρο της φυσιογνωμίας μας. Η από τα κάτω λογική αποτελεί εγγενές στοιχείο διαφοροποίησης της συλλογικότητας μας από τα κυρίαρχα αρχηγοκεντρικά πρότυπα των σημερινών αριστερών κομμάτων. Για εμάς, η ανατροφοδότηση που συντελείται σε τοπικό επίπεδο είναι η πυξίδα του νέου ταξιδιού μας στα γοητευτικά πέλαγα της αριστεράς και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η επίγνωση της περιορισμένης ορατότητας μας σε κεντρικό επίπεδο είναι ένας πρόσθετος λόγος πρόκρισης του τοπικού ως κεντρικό πεδίο μάχης. Η μέριμνα για τη διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης στη γειτονιά μας, για την αποτροπή της αστεγίας και των εξώσεων από τις τράπεζες, για προστασία μεταναστών και προσφύγων από ακροδεξιές συμμορίες, για υπεράσπιση από βιαιοπραγίες και πατριαρχικές συμπεριφορές εις βάρος γυναικών και ΛΟΑΤΚΙ, για επαρκή υλική/επισιτιστική συνδομή σε όλα τα έμβια όντα, ανθρώπους και αδέσποτα ζώα, για προστασία του περιβάλλοντος και των δημόσιων χώρων, για δράσεις αλληλεγγύης εν γένει προς όσους/ες/α έχουν ανάγκη υποστήριξης μπορεί να διεκδικηθεί στο τοπικό. Η μαχητική στράτευση στις γειτονιές δύναται να επιφέρει εξωστρέφεια της νέας κουλτούρας που επιθυμούμε να επικοινωνήσουμε συσπειρώνοντας και αλληλεπιδρώντας πλουραλιστικά με συλλογικότητες που σήμερα βρίσκονται σε κατακερματισμό/αποστράτευση.
Για να δούμε τα αστέρια θα ξανασηκώσουμε κεφάλι
Έχοντας συναίσθηση της δυσκολίας των καιρών δεν αιθεροβατούμε. Κατανοούμε τους εγγενείς περιορισμούς της εποχής μας, τον πολιορκητικό κριό των καπιταλιστών και των μισαλλόδοξων συμμάχων τους, την απογοήτευση που επέφερε η αποτυχία της αριστερής διακυβέρνησης στην κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων των δικών μας ευθυνών. Ταυτόχρονα, έχουμε πλήρη επίγνωση ότι δεν μπορούμε να μη σκεφτόμαστε, να μην αναπνέουμε και να μην αισθανόμαστε πολιτικά. Η αριστερά είναι η ζωή μας, γιατί οι ψυχές μας αγωνιούν διαρκώς για τη μοίρα των ανθρώπων της τάξης μας και η αριστερά είναι το έμπρακτο μέσο αλληλεγγύης μας. Η ανασύσταση του πολιτικού ήθους, της διαλεκτικής φυσιογνωμίας, και της ανατρεπτικής πίστης της αριστεράς επιβάλουν σε κάθε πτώση μας να ξανασηκωνόμαστε, να τα δίνουμε όλα και πάλι από την αρχή.
πηγή: efsyn.gr
Νίκος Κουραχάνης, Συνέλευση Κάτω Αθήνας
