των Δημήτρη Αδαμόπουλου και Αναστασίας Αλεξάκη, συμμετέχοντες στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας και
Αλκμήνης Φιρτινίδου-Στεργίου, συμμετέχουσα στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ: Αυτοοργάνωση και συλλογικά βιώματα
Στο τέλος του Ιούνη υπάρχει ένα σταθερό σημείο αναφοράς, κάποιες ημερομηνίες όπου επί σειρά ετών κάνουμε στην άκρη υποχρεώσεις και δουλειές για να δώσουμε το μεγάλο ραντεβού: το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Τρεις μέρες γιορτής και οργάνωσης, και άλλες τόσες πριν από αυτές, που πλαισιώνονται από όσους και όσες αναζητούμε μια προοπτική ισότητας, ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Είναι αυτή η προοπτική που παρακινεί τόσο κόσμο να αφιερώσει χρόνο και μεράκι για το στήσιμο του Αντιρατσιστικού και να μετουσιώσει την ιδέα σε πρακτική. Είναι η ανάγκη να ακουστεί ηχηρά ότι είμαστε ακόμα εδώ, εμείς οι ντόπιοι/ες και οι μετανάστ(ρι)ες που θα παλέψουμε πλάι-πλάι, εμείς που θα ενώσουμε τις φωνές μας με κάθε εκμεταλλευόμενη, με κάθε καταπιεσμένο, εμείς που θα αρχίσουμε να τραγουδάμε για αυτόν τον κόσμο που θα μας χωράει όλους, όλες και όλα από σήμερα.
Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ μεγαλώνει λοιπόν, και μαζί του μεγαλώνει η ανάγκη ύπαρξής του, τη στιγμή που πληθαίνουν οι φωνές της μισαλλοδοξίας και του εθνικισμού που καλούν να μισήσουμε τον πρόσφυγα, το γείτονα λαό, το κάθε τι διαφορετικό. Δεν ξεχάσαμε ποτέ όμως πως όσο βελτιώνονται οι φράχτες τόσο βελτιώνονται οι άλτες. Γι’ αυτό και το Αντιρατσιστικό φέρει τόση σημασία, ως σημείο συνάντησης και πολλαπλασιασμού των αντιστάσεων κάθε μορφής, απέναντι στα κλειστά σύνορα και τη βαρβαρότητα, για την ανάδειξη του μεταναστευτικού υποκειμένου και των αιτημάτων του αντιρατσιστικού κινήματος για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής.
Κομμάτια της κοινωνίας και του κινήματος από διαφορετικά μονοπάτια βρίσκονται και ενώνονται, ο κόσμος της αλληλεγγύης στο Αντιρατσιστικό είναι παρών. Στη βάση της αυτοοργάνωσης και της αυτοδιάθεσης, αναζητώντας τη συναίνεση στην συνέλευση και το σεβασμό της πολυφωνίας, το φεστιβάλ μας ενισχύει διπλά. Η ειλικρίνεια στη συζήτηση, το άγχος του στησίματος, η χαρά της πραγμάτωσης κάνει τη συντροφικότητα βίωμα, τις εμπειρίες κοινές και εμάς δυναμωμένους/ες για την επόμενη μέρα.
Αναπόσπαστο είναι το νεολαιίστικο στοιχείο για την επίτευξη αυτού του φεστιβάλ. Η νεολαία που βιώνει πολύπλευρη επίθεση, βρίσκει εκεί χώρο να ανασάνει και για πολλούς/ες αποτελεί το εφαλτήριο για έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Οι σχέσεις αυτές που σχηματίζονται μέσα από συλλογικότητες ή μέσα από κοινωνικούς χώρους όπως είναι τα Στέκια Μεταναστών αντανακλώνται στις διαφορετικές προσεγγίσεις που συμπορεύονται στο εγχείρημα, επηρεάζοντας τον τρόπο σκέψης και πολιτικοποίησης ενάντια σε οποιαδήποτε περιθωριοποίηση.
Συνάντηση με τις μεταναστευτικές κοινότητες
Και φυσικά οι ίδιες οι μεταναστευτικές κοινότητες αποτελούν το σημαντικότερο κομμάτι αυτής της γιορτής αναλαμβάνοντας οργανωτικές ευθύνες που πλαισιώνονται στον αυτοτελή πολιτικό χαρακτήρα του Φεστιβάλ. Η συνάντηση όλων αυτών των κοινοτήτων σχηματίζει μια πολυεθνική συνύπαρξη, που με όχημα αυτή σφυρηλατούνται συντροφικές και αλληλέγγυες σχέσεις. Πέρα από την πολυπολιτισμική φιέστα, αναδεικνύονται και οι διαφορετικές αναγνώσεις των αιτιών των ταξικών διαφορών, της ανισότητας, της έλλειψης κοινωνικής δικαιοσύνης που εν τέλει οδηγούν στην ανάγκη αλλαγής του κυρίαρχου, με το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ να δίνει τον τόπο συνεύρεσης.
Σύνδεση των Αντιρατσιστικών Φεστιβάλ με την Αριστερά
Ο θεσμός του αντιρατσιστικού φεστιβάλ αποτελεί αναμφισβήτητα έναν τόπο αλληλεπίδρασης της Αριστεράς. Η συνάντηση ευρύτερων κομματιών της Αριστεράς δυναμώνει το δίκτυο επικοινωνίας ανταλλάσοντας πολιτικές ανησυχίες και αφηγήσεις για το «πώς θα αλλάξουμε τον κόσμο» που θέλουμε και οραματιζόμαστε. Ύστερα από πολλά αντιρατσιστικά φεστιβάλ υπάρχει μια βασική πολιτική εξέλιξη δημιουργώντας τομές εντός της συγκυρίας. Σπάζοντας την κυρίαρχη ιδεολογία με κοινωνικό πειραματισμό και συλλογική συνείδηση διαμορφώνεται συνεχώς μια σύγχρονη Αριστερά. Η συμβολής της Αριστεράς στην επίτευξη του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ αυτόματα το καθιστά ανταγωνιστικό προς τον καπιταλισμό , την λιτότητα, το ΤΙΝΑ που ηγεμονεύει σε κεντρικούς πολιτικούς θεσμούς και στην ζωή μας. Διαμορφώνεται εκείνο το μοντέλο της Νέας Αριστεράς που έχουμε ανάγκη που φόντο έχει το αίσθημα της ελπίδας. Γιατί η Αριστερά είναι κυρίως βίωμα, είναι τρόπος ζωής που επιτάσσει ολοένα και πιο πολύ την συμβολή μας σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και στην εξέλιξη της κοινωνικής κίνησης.
Τρεις μέρες πολιτισμού και δραστηριοτήτων
Μιλάμε για τρεις μέρες γιορτής, λοιπόν, γιορτής που εκφράζεται μέσα από τα αυτοοργανωμένα δρώμενα, τους παιδότοπους και τα φαγητά από κουζίνες του κόσμου, τα θεατρικά που ξεφυτρώνουν σε διάφορες σκηνές, τις προβολές με τα πανιά που κρέμονται απ ‘ τα δέντρα, τις συναυλίες που γεμίζουν το χώρο μουσικές έως το πρωί. Κοινός τόπος και χρόνος για το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που κλείνει φέτος τον 22ο χρόνο του: 22 χρόνια ενδυνάμωσης των φωνών της “άλλης” πόλης, αυτής της αλληλεγγύης και του αγώνα.
Αιτήματα και προτάγματα του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ
Μιλάμε όμως και για τρεις μέρες οργάνωσης. Όπως και κάθε χρόνο, τα πάγια και δίκαια αιτήματα του αντιρατσιστικού κινήματος βρίσκονται στη προμετωπίδα των συζητήσεων που θα διεξαχθούν στα πλαίσια των φεστιβάλ. Το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση και παραμονή, το αίτημα για χορήγηση όλων των νόμιμων εγγράφων σε κάθε πρόσφυγα και μετανάστη/ρια, πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για τους μετανάστες, καθώς και η εφαρμογή πολιτικών κοινωνικής πρόνοιας και ένταξης των μεταναστών και προσφύγων, αποτελούν μια σειρά επίκαιρων και αναγκαίων αιτημάτων και βρίσκονται στη πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων μας.
Θεματικές συζητήσεις: Ερεθίσματα για την οργάνωση αγώνων
Στο φετινό πρόγραμμα των φεστιβάλ Αθήνας και Θεσσαλονίκης βρίσκει κανείς μια πληθώρα συζητήσεων με ποικίλες θεματικές ενότητες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα σύγχρονων προβληματισμών της κοινωνίας. Λειτουργούν στη πραγματικότητα ως ένα ορμητήριο ζύμωσης, ιεράρχησης και οργάνωσης των αγώνων του επόμενου διαστήματος και έχουν σκοπό να πετύχουν την όσο το δυνατόν καλύτερη ανάλυση της συγκυρίας, τη δικτύωση εγχειρημάτων αλληλεγγύης και μεταναστών, αλλά και τη σύνδεση με ευρύτερα κοινωνικά αιτήματα.
Πιο συγκεκριμένα, θα συζητήσουμε για τη κατάσταση που επικρατεί αυτή τη περίοδο στο δυτικό πολιτισμό σχετικά με τις προσφυγικές πολιτικές που εφαρμόζονται αλλά και τις δράσεις και δυνατότητες του αλληλέγγυου κόσμου και των οργανώσεων που βρίσκονται στη πρώτη γραμμή της αλληλεγγύης. Ποιά είναι η κατάσταση στους κοινωνικούς χώρους, η δράση των διασωστικών μέσων και οι φορείς που δραστηριοποιούνται στο πεδίο και πως μπορεί το κίνημα να παρέμβει σε αυτούς;
Άλλη θεματική είναι το ιδιαίτερα οξύ ζήτημα του δικαιώματος στην κατοικία. Ένα δικαίωμα, που λόγω της ανεξέλεγκτης δραστηριότητας του Airbnb και συνολικότερα της πολεοδομικής καταστολής, συρρικνώνεται συνεχώς και το αναγνωρίζουμε πλέον ως πεδίο κοινού αγώνα και κινηματικής πάλης. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και το ζήτημα των εξώσεων προσφύγων από καμπς και διαμερίσματα. Μια ήδη διαμορφωμένη πραγματικότητα, με εμφανής ταξικές και φυλετικές διακρίσεις, που αποσκοπεί αποκλειστικά στην άμεση και εύκολη κερδοσκοπία και οδηγεί ντόπιους και μετανάστες στον αποκλεισμό τους από το αυτονόητο. Τη στέγαση ως δικαίωμα και όχι ως καθεστώς εξαίρεσης και πειθάρχησης.
Θα συζητήσουμε για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και το σκοτεινό τοπίο που επικρατεί σε αυτή μετά και τα αποτελέσματα των πρόσφατων Ευρωεκλογών, τα αίτια που οδήγησαν σε αυτό το γεγονός αλλά και για την απάντηση που πρέπει να δώσει η ανταγωνιστική Αριστερά. Θα εστιάσουμε στη κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ελλάδα με την προέλαση της δεξιάς, το κλίμα και το τοπίο που επικρατεί τόσο στην αριστερά και στη κοινωνία γενικότερα, αλλά και τους τρόπους που το κίνημα οφείλει να οργανωθεί ώστε να στήσει ισχυρές αντιστάσεις την περίοδο που ακολουθεί.
Ένα ακόμα επίκαιρο και σημαντικό πεδίο που θα μας απασχολήσει είναι το οικολογικό ζήτημα και η προστασία του περιβάλλοντος. Εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο και στο Αιγαίο. Η καταστροφή στις Σκουριές. Η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα Άγραφα. Όλα τα παραπάνω αποτελούν μόνο ένα μέρος της οικολογικής καταστροφής που προκαλείται στη χώρα. Όλες αυτές οι περιπτώσεις όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που δεν είναι άλλο από τη θυσία του φυσικού περιβάλλοντος στο βωμό του κέρδους. Αναγνωρίζουμε λοιπόν αρχικά τη μεγάλη αξία που έχει η ενημέρωση μας γύρω από αυτό το θέμα, καθώς και την ανάγκη κοινωνικής ευαισθητοποίησης και δραστηριοποίησης όχι μόνο των κατοίκων της εκάστοτε πληττόμενης περιοχής αλλά συνολικά του κινήματος, μιας και το οικολογικό ζήτημα δεν είναι πρόβλημα λίγων αλλά όλων μας.
Στο πλαίσιο του κύκλου συζητήσεων του φεστιβάλ δεν θα μπορούσε να μην συμπεριλαμβάνεται εκδήλωση για την έμφυλη βία, αλλά και λοατικα+ εργαστήρι. Ένα από τα βασικότερα προτάγματα που αξιώνονται σε κάθε Αντιρατσιστικό φεστιβάλ είναι αυτό του φεμινισμού, διεκδικώντας παράλληλα χώρο και ορατότητα ενάντια στο σεξισμό και τις έμφυλες διακρίσεις. Θα γίνει αναφορά στο ότι στην κοινωνία διατηρείται και εντείνεται το καθεστώς έμφυλης βίας και τα ποσοστά των γυναικοκτονιών που έρχονται στο φως της δημοσιότητας αυξάνονται γύρω από τον πυλώνα της πατριαρχίας. Οι γυναικοκτονίες σαφώς δεν είναι εγκλήματα πάθους και ούτε υπάρχουν πληγωμένοι εραστές όπως ισχυρίζονται αυτοί που θέλουν να συγκαλύψουν την κουλτούρα της πατριαρχίας και του μισογυνισμού. Δολοφονίες θηλυκοτήτων, ΛΑΟΤΚΙ ατόμων, σεξεργατριών είναι αποτέλεσμα της τρανσφοβικής και ομοφοβικής κουλτούρας. Στόχος η παραγωγή διεκδικητικού λόγου για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας σε έναν ασφαλή και ίσο προς όλα χώρο, η αναθεώρηση της κανονικότητας και η συλλογικοποίηση των βιωμάτων μας.
Θα υπάρχει και μια σειρά από αυτοοργανωμένες συζητήσεις που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεματικών. Ειδικότερα, θα πραγματοποιηθεί συνέλευση αντιφασιστικών συλλογικοτήτων και συλλόγων με θέμα την οργάνωση των αντιφασιστικών δράσεων του επόμενου διαστήματος και τη δίκη της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, η οποία μπαίνοντας στη τελική της ευθεία έχει φτάσει στο στάδιο της απολογίας των κατηγορουμένων, με συμμετοχή της Μάγδας Φύσσα (στο φεστιβάλ της Αθήνας).
Στο πρόγραμμα βρίσκονται συζητήσεις σχετικές με τη κατάσταση που βιώνουν οι μετανάστες εργάτες γης στη Νότια Ευρώπη, τα παραδείγματα της Λατινικής Αμερικής όσον αφορά τις επιθέσεις του ιμπεριαλισμού και τις αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν, την αυτοοργάνωση απέναντι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, τους χώρους εποπτευόμενης χρήσης, με τα δικαιώματα των φυλακισμένων, με τον αγώνα των μεταναστριών ενάντια στην έμφυλη βία και το δημόσιο έλεγχο, τη λαϊκή συμμετοχή στη βάση της οργάνωσης του αγώνα στις γειτονιές, αφορμόμενοι/ες από τα παραδείγματα δημοτικών σχημάτων με αναφορά στις τελευταίες και λειτουργία αμεσοδημοκρατική.
Η ανάγκη δημιουργίας ενός αντιστασιακού δρόμου συμπόρευσης
Κάθε χρόνο το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ αποτελεί κοινό σημείο συνάντησης συλλογικοτήτων και οργανώσεων, συντροφισσών και συντρόφων από όλο το εύρος της ριζοσπαστικής / ανταγωνιστικής Αριστεράς. Στα πλαίσια του Φεστιβάλ έχουμε πάντα την ευκαιρία να συζητήσουμε με συντροφικούς και συλλογικούς όρους, δημοκρατικά και ανοιχτά, και να οργανώσουμε από κοινού τους αγώνες και τη δράσης μας για τις μέρες που έρχονται ως αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα. Φέτος, η παρούσα συγκυρία μας καλεί να αναγνωρίσουμε την ανάγκη να συζητήσουμε για την οργάνωση ενός ενιαίου μετώπου ενάντια στη καταστολή, για την άρση του καθεστώτος έκτατης ανάγκης για τους πρόσφυγες, για την αναγνώριση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για τις πολιτικές ένταξης και την ανάγκη καθολικής αποποινικοποίησης της αλληλεγγύης, όπως και για ένα μαζικό και δυναμικό Αντιφασιστικό Σεπτέμβρη που θα έχει το κίνημα και τους ανθρώπους του, “ντόπιους” και “ξένους”, στη πρώτη γραμμή απέναντι στη Χρυσή Αυγή.
Ας συναντηθούμε λοιπόν και αυτή τη χρονιά όλοι και όλες μαζί στα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ σε βορρά και νότο.
Για να ακολουθήσουμε το μόνο δρόμο που οδηγεί σε μέρες φωτεινές μακριά από τη βαρβαρότητα, τον δρόμο της αλληλεγγύης, τον δρόμο που ξαναμοιράζει το αστέρι σε όσους κοπιάσουνε να ‘ρθούνε!
(το πρόγραμμα του φεστιβάλ της Αθήνας: https://bit.ly/2MSRUuT)
(το πρόγραμμα του φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης: https://bit.ly/2IRFxLo)