Με φόντο τις δηλώσεις στο Διεθνές Φόρουμ Θεσσαλονίκης, η προχθεσινή συνέντευξη τύπου του Κ. Μητσοτάκη βασίστηκε σε τρεις διακριτούς άξονες: ενίσχυση του στρατού και των ενόπλων δυνάμεων, τουρκική προκλητικότητα και προάσπιση εθνικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.
Προμετωπίδα του συνολικού σχεδιασμού για το επόμενο διάστημα υπήρξε η εκδίπλωση ενός γιγαντιαίου εξοπλιστικού προγράμματος το οποίο και επισφραγίστηκε με σενάρια για υποχρεωτική 12μηνη στρατιωτική θητεία στα 18.
Στον απόηχο της πανδημίας και μπροστά σε νέα οικονομική ύφεση, η κυβέρνηση καθιστά με αυτές της τις δηλώσεις σαφές ένα πράγμα: προτεραιότητα έχει η στρατιωτική θωράκιση της χώρας απέναντι σε έναν γιγαντωμένο από την εγχώρια αφήγηση εξωτερικό εχθρό και όχι η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Όμως, για να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο, δεν της αρκούν τα Rafale και οι φρεγάτες. Δεν αρκούν τα αντιαρματικά όπλα, οι τορπίλες βαρέως τύπου και οι κατευθυνόμενοι πύραυλοι. Το κεφάλαιο και η ελληνική αστική τάξη έχουν ανάγκη και από έμψυχο δυναμικό και επιθυμούν η νεολαία να παίξει αυτό το ρόλο στο σχέδιο θωράκισης της χώρας.
Η κοινωνική ομάδα την οποία αποκαλούμε, γενικώς, νεολαία, είναι μια κατηγορία αρκετά θολή. Άτομα από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, με διαφορετικό φύλο και διαφορετικά βιώματα. Στην Ελλάδα του 2020, στη νεολαία ανήκουν ως επί τω πλείστον τα παιδιά αυτά που μεγάλωσαν μέσα στην κρίση, πήγαν δημοτικό και γυμνάσιο ενώ υπογράφονταν μνημόνια που θα τους δεσμεύουν μια ζωή, πήγαν στο λύκειο για να τους πουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική και πως δεν υπάρχει ζωή πέρα από τη λιτότητα. Τα τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά που στερήθηκαν, που δε θυμούνται πως είναι να έχουν δουλειά κι οι δυο γονείς ή να πληρώνουν με ευκολία το νοίκι, είναι η νεολαία που αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση της ζητά να είναι ο στρατός η πρώτη εμπειρία της ενήλικης ζωής τους.
Ο Κ. Μητσοτάκης, την ίδια στιγμή που σκοπεύει να αποκλείσει χιλιάδες νέες και χιλιάδες νέους από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με νέα φίλτρα εισαγωγής, τα οποία (θα) ορίζονται και από το εκάστοτε ίδρυμα, δηλώνει πως επεξεργάζεται σενάρια υποχρεωτικής στράτευσης στα 18. Τα σχέδια αυτά, είτε υλοποιηθούν είτε όχι, αποκρυσταλλώνουν την επιθυμία του πρωθυπουργού να γαλουχούνται οι νέοι, πριν συγκροτήσουν βαθύτερη κοινωνική συνείδηση, με οράματα εθνικής περηφάνειας, να επιδεικνύουν τυφλή πειθαρχία και να υποτασσόμενοι να εξυπηρετούν την ελληνική αστική τάξη και τα συμφέροντά της. Επιπλέον, σχεδιάζεται να επεκταθεί η – απλήρωτη, για να μην ξεχνιόμαστε – θητεία στους 12 μήνες και στο στρατό ξηράς. Απλήρωτη θητεία που σε αρκετές περιπτώσεις καλείται να υποκαταστήσει την έλλειψη κρατικών υποδομών, ειδικά για τις υπηρεσίες υγείας, σε απομακρυσμένες περιοχές.
Όμως οι νέοι δεν έχουν ανάγκη από περισσότερη πειθαρχία και εθνικό φρόνημα. Έχουν μπουχτίσει από τις στερήσεις, τα πρέπει και τα μη. Κι εδώ που τα λέμε, κανένας νέος και καμία νέα δεν έχει ανάγκη να υποχρεούται σε πολεμοχαρείς στρατιωτικές ασκήσεις, καψώνια και κακουχίες. Οι νέες και οι νέοι έχουν ανάγκη να ανοίξουν τους ορίζοντές τους, να ανακαλύψουν τον κόσμο, να διαμορφώσουν ελεύθερα απόψεις και συνειδήσεις. Η θέση των νέων λοιπόν είναι στα πανεπιστήμια αυτής της χώρας και στους αγώνες, όχι στα στρατόπεδα και τα πεδία μάχης.
- Όχι άλλα εξοπλιστικά, λεφτά στην παιδεία και το δημόσιο σύστημα υγείας
- Κανένας πόλεμος στη Μεσόγειο – Ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της περιοχής
- Καμία στράτευση στα 18
- Καμία αύξηση του χρόνου της θητείας
- Ισότιμη και όχι τιμωρητική εναλλακτική θητεία – Κατάργηση της επιτροπής συνείδησης
- Καμία δίωξη στους ολικούς αρνητές στράτευσης
