Είναι κουραστικό πλέον να είσαι αριστερός και να πρέπει να υπερασπίζεσαι – μόνος σου πλέον- την αστική νομιμότητα, το κράτος και τις θεσμικές λειτουργίες, Κι όμως, εδώ έχουμε φτάσει.
Η έννοια του κράτους δικαίου έχει διαρραγεί οριστικά, με την υπόθεση του Κουφοντίνα να αποτελεί ένα ολόκληρο παγόβουνο στην κορυφή των προηγούμενων παγόβουνων.
Δεν υφίσταται κράτος δικαίου που φτιάχνει εξατομικευμένους νόμους που βρίσκουν εφαρμογή σε έναν άνθρωπο.
Δεν υφίσταται κράτος δικαίου, που αμελεί τους ισχύοντες κανόνες δικαίου που αυτό έχει θεσπίσει απλά για να καταστρέψει την ζωή ενός ανθρώπου – ό,τι κι αν έχει κάνει αυτός.
Δεν υφίσταται κράτος δικαίου το οποίο στέλνει εδώ και έναν μήνα κάθε βδομάδα έναν ολόκληρο στρατό οπλισμένων φονιάδων να χτυπάει ανελέητα με ξύλο και χημικά τον κόσμο που θέλει να διαδηλώσει την αντίθεση του με την παράνομη μεταχείριση ενός φυλακισμένου, για να τους αποτρέψει από το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην διαδήλωση.
Δεν υφίσταται κράτος δικαίου που φροντίζει οι άνθρωποι που συλλαμβάνονται επειδή προσπάθησαν να κατέβουν σε αυτές τις πορείες να αντιμετωπίζουν δεκάδες στημένες κατηγορίες και να μπαίνουν σε δικαστικές περιπέτειες, με κίνδυνο για την ελευθερία τους.
Δεν υφίσταται κράτος δικαίου που έχει τόσο ξεκάθαρα ολοκληρωτικό έλεγχο πάνω στα ΜΜΕ, που τίποτα από όσα διαδραματίζονται δεν φτάνει στις ειδήσεις, πέρα από ένα εντελώς ψευδές “μικροεπεισόδια και εντάσεις στην πορεία υπέρ του Κουφοντίνα“.
Δεν υφίσταται κράτος δικαίου που χτυπάει τους δικηγόρους που βρίσκονται παρόντες στην αστυνομική καταστολή και αυθαιρεσία και το υποδεικνύουν στους υπαλλήλους του Χρυσοχοίδη με την ταυτότητα στο χέρι.
Το όλο κόνσεπτ του κράτους δικαίου βασίζεται σε ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και τους κυβερνώντες από την μία, και σε όλες και όλους εμάς από την άλλη. Αυτό το συμβόλαιο η Κυβέρνηση το έχει σκίσει, τσαλαπατήσει, κάψει, πριν το πετάξει στο καλαθάκι της τουαλέτας.
Προφανώς δεν είναι αποκλειστικότητα της Κυβέρνησης Μητσοτάκη αυτό, όλες οι κυβερνήσεις λίγο ή πολύ το σπάνε αυτό το συμβόλαιο. Το κάνουν όμως τηρώντας κάποια προσχήματα, φροντίζοντας να διατηρούν μια ψευδαίσθηση δικαιοσύνης. Η προκλητικότητα και η αυταρέσκεια με την οποία το κάνει η ελληνική Κυβέρνηση ωστόσο, η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε συναίσθησης κάποιας έγκλησης για αυτά που κάνουν, σπανίζουν. Τα κάνει και ο Ερντογάν βέβαια, τον οποίον εδώ λένε “δικτάτορα”. Εδώ, στην “γενέτειρα της Δημοκρατίας“.
