Οι πρόσφατες εξαγγελίες της Ν. Κεραμέως για επόμενο νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια έχουν βασικό άξονα την αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών με την θέσπιση ενιαίων ψηφοδελτίων. Ακόμα ένα νομοσχέδιο λοιπόν που έρχεται ως επόμενο βήμα ενός νομοθετικού έργου, που έχει εκκινήσει από την αρχή της διακυβέρνησης της ΝΔ όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Από την κατάργηση του ασύλου εώς τον νόμο Κ-Χ, γίνεται ξεκάθαρη η κατεύθυνση ολικής αναδιαμόρφωσης του δημόσιου πανεπιστημίου και των ριζοσπαστικών του χαρακτηριστικών, όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί από την μεταπολίτευση και έπειτα.
Σε συνέχεια της επίθεσης στο δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο όπως υφίσταται μέχρι σήμερα, το νομοσχέδιο για τα ενιαία ψηφοδέλτια αποτελεί ξεκάθαρη παρέμβαση του κράτους στον τρόπο που λειτουργούν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι. Η λειτουργία των ΦΣ ορίζεται εδώ και τόσα χρόνια από τα ίδια τα καταστατικά τους, τα οποία αποτελούν τεράστια κατάκτηση του φοιτητικού-αντιδικτατορικού αγώνα. Δεν είναι τυχαίο πως βασικό κύτταρο των ΦΣ αποτελεί η αμεσοδημοκρατική διαδικασία των γενικών συνελεύσεων. Το γεγονός ότι όποιος φέρει και εκφραζει φασιστικές ιδέες, διαγράφεται και δεν συμμετέχει στις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, αποτελεί πρωτοπόρα παγίωση του αντιφασιστικού προτάγματος εντός των συλλογικών φοιτητικών διαδικασιών. Η προσπάθεια να κλείσουν οποιεσδήποτε κινηματικές ρωγμές έχουν προκληθεί και δεν συνάδουν με ένα “σύγχρονο” νεοφιλελεύθερο κράτος ωστόσο, δεν εντοπίζεται μόνο στο πλαίσιο του Πανεπιστημίου. Εντάσσεται σε μία συνολικότερη ρεβανσιστική πολιτική που ακολουθεί η ΝΔ, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον νόμο Χατζηδάκη που αποτελεί ευθεία επίθεση στα κεκτημένα του εργατικού κινήματος και στις συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Τι θα αλλάξει όμως με την θέσπιση ενιαίων ψηφοδελτίων;
Μέσα σε ένα Πανεπιστήμιο, χώρο ριζοσπαστικοποίησης και συλλογικής διεκδίκησης, οι πολιτικές δυνάμεις και ειδικότερα τα σχήματα που παρεμβαίνουν σε αυτό, αποτελούν πεδίο συλλογικής έκφρασης, πολιτικής τοποθέτησης και αλληλοζύμωσης μεταξύ των φοιτητριών. Μέσα στο πολιτικό περιβάλλον των φοιτητικών συλλογικοτήτων-σχημάτων, καλλιεργείται μία κοινή πολιτική ταυτότητα, φοιτητές και φοιτήτριες οργανώνονται και διεκδικούν συλλογικά μέσα στον κοινωνικό τους χώρο. Αυτήν ακριβώς την έννοια της συλλογικής διεκδίκησης που μπορεί να καταστήσει έναν αγώνα (από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο) νικηφόρο, έρχεται το νομοσχέδιο για τα ενιαία ψηφοδέλτια να εξαλείψει. Και αυτό επειδή, απαγορεύοντας την πολιτική υπόσταση των σχημάτων με την αλλαγή της διαδικασίας των φοιτητικών εκλογών που αποτυπώνουν τους συσχετισμούς μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων μέσα στους συλλόγους, απαγορεύεται έμμεσα και η έκφραση της πολιτικής ταυτότητας.
Έτσι λοιπόν το υπουργείο οραματίζεται τις δομές των συλλόγων να μοιάζουν με αυτές των σχολείων, όπου εκλέγονται 15μελή από μεμονωμένες φυσιογνωμίες πλήρως αποκομμένες από οποιαδήποτε πολιτικό πλαίσιο. Για ακόμη μία φορά βλέπουμε πως η κυβέρνηση προάγει την “κουλτούρα” του ατομικού δρόμου έναντι της συλλογικής ζωής, ενώ παράλληλα το μόνο που δεν μεταβάλλεται είναι η υπάρχουσες παθογένειες του φοιτητικού συνδικαλισμού και η μάστιγα των πελατειακών σχέσεων που αναπαράγουν τόσα χρόνια οι καθεστωτικές δυνάμεις.
Δυστυχώς όμως για την κυβέρνηση, η λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων ορίζεται από τα καταστατικά τους και είναι υπόθεση αποκλειστικά των ίδιων των φοιτητών και των φοιτητριών που θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται τις δομές και κεκτημένα τους. Δεν θα μας απαγορεύσει κανείς, να διεκδικούμε συλλογικά τα συμφέροντα μας!
