Μέσα σε ένα πατριαρχικό σύστημα δεν είμαστε ασφαλείς. Μια κοπέλα από την Ηλιούπολη κατάφερε να αποδράσει από τον βιαστή της αστυνομικό που την κρατούσε έγκλειστη και την εξέδιδε.
Όχι μόνο δεν την μετέφεραν στο νοσοκομείο να εξεταστούν τα τραύματα της και να την περιθάλψουν, αλλά την κρατούσαν για ώρες στη διεύθυνση εσωτερικών υποθέσεων ανακρίνοντας την μη αφήνοντας τους δικηγόρους της να παρευρεθούν μαζί της. Εκείνοι που μας λένε να σπάσουμε τη σιωπή μας είναι οι ίδιοι που μας αντιμετωπίζουν σαν να φταίμε εμείς και εν τέλει εξασφαλίζουν την ατιμωρησία του θύτη. Η συγκεκριμένη περίπτωση αντιμετώπισης του θύματος στην Ηλιούπολη δεν είναι άγνωστη πρακτική στην αστυνομία, αφού πάγια διατελεί τον ρόλο της προστάτιδας των θυτών, καταπιέζει ψυχολογικά και εξουθενώνει τα θύματα.
Ο δράστης αστυνομικός που την βίαζε και την κακοποιούσε κατηγορείται για 14 αδικήματα, μαζί με τον πατέρα της κοπέλα που φαίνεται να την βίαζε κατ’ εξακολούθηση από τα 11 μέχρι τα 17 της χρόνια.
Η πατριαρχία, αυτό το σύστημα που δίνει το δικαίωμα στον λευκό, straight άνδρα, στον κυρίαρχο να μας εξουσιάζει, έδειξε για άλλη μια φορά το σκληρό της πρόσωπο σε μια από εμάς. Γυναίκες, λοατκια, θηλυκότητες δεν μπορούμε να αισθανθούμε ασφάλεια ούτε μέσα στο ίδιο μας το σπίτι πολλές φορές. Όμως δεν σημαίνει ότι είμαστε μόνες. Η σερβιτόρα που βοήθησε την κοπέλα όταν η τελευταία της το ζήτησε – ενάντια στη λογική ατομισμού που μας θέλει να κοιτάμε τη δουλειά μας και να κλείνουμε τα στόματα – αλλά και η αυθόρμητη κινητοποίηση στήριξης μπροστά από το ΑΤ, δείχνει ότι έχουμε η μία την άλλη. Προσέχουμε τις εαυτες μας, προστατευόμαστε μεταξύ μας, χτίζουμε κοινότητες εμπιστοσύνης και ασφάλειας προκειμένου να αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη δύναμη και σιγουριά τα βάρη της πατριαρχίας.
