Σκίτσο Τάσου Αναστασίου, 10.01.2019
Στην τελευταία επίσκεψη της καγκελαρίου Μέρκελ στην Αθήνα, γίναμε μάρτυρες μιάς ακραία βίαιης και αυθαίρετης στάσης των δυνάμεων καταστολής που είχε απολογισμό υπεράριθμες επιθέσεις στο συγκεντρωμένο κόσμο με προφανή σκοπό την διάλυσή του, αθρόες προσαγωγές, συλλήψεις έξω από νοσοκομεία με μόνη δικαιολογία την κατοχή μαντηλιών ή μασκών. Την μέρα εκείνη έγιναν 220 προσαγωγές και 24 συλλήψεις ενώ υπήρξαν και πολλοί τραυματίες.
Τότε απέναντί μας ήταν η κυβέρνηση Σαμαρα, σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με μία παρόμοια ημερήσια διάταξη: μνημόνια και πειθάρχηση, λιτότητα και καταστολή, σύνορα και θανατοπολιτική. Η επίσκεψη αυτή, για την πλειονότητα του λαού που έχει υποφέρει το βάρος των πολιτικών τους, συμβολίζει ότι το καθεστώς επιτήρησης από τις Βρυξέλλες είναι σε ισχύ παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης για το αντίθετο. Για μια ακόμα φορά, η κυβέρνηση αφαιρεί το προσωπείο προοδευτισμού της, θέτοντάς μας αντιμέτωπους με τη γνωστή καταστολή που και αυτή τη φορά θα σημαίνει μια Αθήνα αστακό με χιλιάδες αστυνομικούς, μία κλειστή και μη προσβάσιμη στον λαό και στο κίνημα πόλη.
Η Μέρκελ αποτελεί το σύμβολο του κυρίαρχου ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και η πολιτική διάσταση της (έπειτα από πρόσκληση της ελληνικής πλευράς) είναι σημαντική. Ζητήματα όπως η δημοσιονομική εμμονή στη λιτότητα, ο έλεγχος των συνόρων και της προσφυγικής κίνησης και ο αναδυόμενος ρόλος της χώρας στα Βαλκάνια θα αποτελέσουν την ατζέντα της συνάντησης και απειλούν άμεσα τις ζωές μας. Ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός δεν προσφέρει ασφάλεια και ευημερία, όπως κηρύττουν οι υποστηρικτές του “Μένουμε Ευρώπη”. Αντίθετα, είναι δραστήριος στο σκοπό του: κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους σε κάθε χώρα και τους φτωχούς, ακόμα πιο φτωχούς. Συντρίβει τους αδύναμους στην Ελλάδα, στη Συρία, στο Αιγαίο.
Με αφορμή την επίσκεψη Μέρκελ, βλέπουμε μία πρωτοφανή προσπάθεια της ακροδεξιάς να καρπωθεί αυτή την λαϊκή αγανάκτηση παρουσιάζοντας τη Μέρκελ ως την προσωποποίηση του κακού και τη σημερινή Γερμανία ως την “μετενσάρκωση” του ναζιστικού ράιχ σε μία επικίνδυνη απλούστευση. Ο ακροδεξιός τύπος ξεκινάει από αντισημιτικές, ξενοφοβικές απόψεις και καταλήγει παραληρηματικά στο να προτείνει ένα αυταρχικό και φασιστικό κράτος που θα βρίσκεται σε μάχη με τον εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό, τσουβαλιάζοντας τους θύτες μαζί με τα θύματα: τη Μέρκελ και την κυβέρνηση μαζί με τους πρόσφυγες, τους μετανάστες,τα λοατκι κοκ και εν γένει με τον κόσμο της εργασίας. Τα παραπάνω φανερώνουν την ανάγκη να γειώσουμε κοινωνικά τον αγώνα ενάντια στην ακροδεξιά και τους μύθους που αναπτύσσει, και να δώσουμε στη λαϊκή αγανάκτηση απελευθερωτική προοπτική.
Συνεχίζουμε τον αγώνα, ως μέρος του πολύμορφου κοινωνικού κινήματος,απέναντι στο κλίμα ματαίωσης, καταστολής και υλικής εξαθλίωσης της πλειονότητας του πληθυσμού. Συνεχίζουμε τον αγώνα για έναν κόσμο ειρηνικό και δίκαιο, για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
