Βρισκόμαστε 2 χρόνια μετά την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Πρόκειται για μια στυγερή δολοφονία που έγινε μέρα μεσημέρι στο Κέντρο της Αθήνας, μια δολοφονία με πολλούς μάρτυρες και στοιχεία. Ωστόσο, μετά από μεγάλη καθυστέρηση και προφάσεις, η δίκη θα ξεκινήσει στις 21 Οκτωβρίου 2020 και στο εδώλιο των κατηγορουμένων ο κοσμηματοπώλης, ο μεσίτης και οι τέσσερις αστυνομικοί με δίωξη για θανατηφόρα σωματική βλάβη. Από την πλευρά της πολιτικής αγωγής, έχουν γίνει μηνύσεις όχι μόνο στους 6 δράστες, αλλά και στους υπόλοιπους αστυνομικούς που βρίσκονταν στο σημείο (5 αστυνομικοί) καθώς και στον ΕΚΑΒίτη, οι οποίοι κατηγορούνται ότι δημιούργησαν ασφαλές περιβάλλον ώστε να δράσουν οι 6 ανενόχλητοι.
Είναι άξια αναφοράς η κωλυσιεργία των αρχών σε κάθε πτυχή αυτής της υπόθεσης, που μας οδήγησε όχι μόνο στο να μην έχουμε σήμερα ολοκληρωμένη εικόνα για το τι έγινε εκείνο το μεσημέρι στη Γλάδστωνος, αλλά στην καθυστέρηση σύλληψης του κοσμηματοπώλη δύο ολόκληρες μέρες, στην έλλειψη οπτικοακουστικού υλικού από κάμερες, στη μη διαφύλαξη του χώρου, στην αργοπορία διάταξης ΕΔΕ για τους αστυνομικούς που μέχρι και σήμερα δεν έχει αποφανθεί.
Το βάναυσο αυτό περιστατικό έφερε στο προσκήνιο εικόνες έντονου κοινωνικού κανιβαλισμού. Το μιντιακό κατεστημένο με μεθοδεύσεις επιδίωξε να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και να συγκαλύψει το έγκλημα. Συντηρητικά αντανακλαστικά έκριναν την ζωή των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων ως ήσσονος σημασίας, χαρακτηρίζοντας τον Ζακ ως “κλέφτη και χρήστη”, βάζοντας ακόμα και σε δημόσιο γκάλοπ το ερώτημα αν έπρεπε ηθικά ο μαγαζάτορας να τον χτυπήσει ή όχι. Σαφώς, δεν έλειψαν οι ρατσιστικές απόψεις γύρω από το ζήτημα της τοξικοεξάρτησης και της έντονης δράσης ακτιβισμού του θύματος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Η ωμή βαρβαρότητα της δολοφονίας και το τελειωτικό χτύπημα των αστυνομικών μας υπενθυμίζουν την συνεχή μάχη ενάντια στην ατιμωρησία τους και στο καθεστώς εξαίρεσης. Μια μάχη που δίνεται όλο αυτό το διάστημα και θα δοθεί από το πολύμορφο κίνημα υπεράσπισης της ζωής και της ελευθερίας, το οποίο αναγνωρίζει και αγωνίζεται για την δικαίωση- είτε είναι για την Zackie , είτε ήταν για τον Αλέξη, την Ελένη, την Λουκμάν, τον Παύλο. Η συμβολή του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος είναι καθοριστική ενάντια στα πολιτικά κατεστημένα που θέλουν να συγκαλύψουν τους δολοφόνους, ζητώντας δικαιοσύνη και ισότητα, υπερασπίζοντας την διαφορετικότητα και την αυτοδιάθεση των σωμάτων μας. Η νίκη της 7ης Οκτώβρη με την καταδίκη της Χ.Α., μας δίνει δύναμη για να συνεχίσουμε να παλεύουμε για έναν κόσμο στον οποίο θα είμαστε ελεύθερες και ελεύθεροι ενάντια στον φασισμό, στην “κανονικότητα” τους, στην ομοφοβία, στην τοξικοφοβία.
Σε αυτή την δίκη της υπόθεσης Ζackie και σε αυτές που έπονται, θα σταθούμε με πείσμα για να νικήσει η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η ισότητα και πάνω από όλα οι ζωές μας.
Οι παρεμβάσεις μας έξω από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, θα είναι καταλυτικής σημασίας για την δικαστική διαδικασία και για την τελική απόφαση, γιατί η δικαίωση θα είναι και συλλογική.
Στις 21 Οκτωβρίου στις 9:00 π.μ. στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, Πρωτοδικείο Αθηνών, Δέγλερη 4 (μεγάλη αίθουσα), τηρώντας όλα τα μέτρα ατομικής προστασίας, στηρίζουμε τα πανό της φεμινιστικής ομάδας Κιουρί-at, της συνέλευσης 8ης Μάρτη και της Πρωτοβουλίας Justice for Zackie.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Τάσος Λειβαδίτης
