Σχολιάζει ο Παναγιώτης Αντωνίου
Σήμερα μετά τη δουλειά στο Εφετείο, ήταν η ώρα της πολύμορφης αλληλεγγύης. Στην κουζίνα του Στέκιου Μεταναστών όπως και κάθε μέρα, η Συλλογικη Κουζινα El Chef κάνει σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας και των οικονομικών επιπτώσεων της διαχείρισής της για την κοινωνική πλειοψηφία το θαύμα της! Ετοιμάσαμε 200 μερίδες φαγητού( σούπα φακές με λαχανικά). Πάνω από 150 φορτώθηκαν σε αυτοκίνητο για τη διανομή στο αγαπημένο Μυρμήγκι (Στέκι Αλληλεγγύης Κυψέλης), σύντροφοι/ισσες από το οποίο φόρτωσαν και ένα ολόκληρο αμάξι με pambers για τη διανομή ειδών πρώτης ανάγκης σε πολύτεκνες, μονογονεικές, μεταναστευτικές οικογένειες που κάνει ο χώρος την Πέμπτη.
Οι υπόλοιπες μερίδες μαζί διανεμήθηκαν επί τόπου σε δύο οικογένειες Αφγανών,σε ντόπιους ηλικιωμένους και σε μια μονογονεική οικογένεια που ήρθε από την οδό Αγγελοπούλου στη Βικτώρια. Το πιτσιρίκι φοιτά σε σχολείο της περιοχής του κέντρου και μεταξύ άλλων η μητέρα του, γέννημα θρέμα της εργατικής τάξης,εργαζόμενη στην ανακύκλωση, μας ρώτησε αν υπάρχει tablet για την τηλεκπαίδευση της Κεραμέως που πέρα από το να φιλάει χέρια παπάδων, κατά τα άλλα ξεχνάει να φροντίσει για την καθολική πρόσβαση στο δικαίωμα της εκπαίδευσης.
Την ίδια ώρα ο Ρουβίκωνας στο Κ ΒΟΞ φόρτωνε με ανθρώπινη αλυσίδα καρότσα αυτοκινήτου με σακούλες πραγμάτων για οικογένειες των μαθητών/τριών του 35ου δημοτικού του 36ου δημοτικού και του 95ου νηπιαγωγείου Αθηνών. Μερικά από αυτά τα πράγματα ξεφορτώθηκαν και στο Στέκι Μεταναστών για τα υπόλοιπα μαγειρέματα και για κάλυψη αναγκών των ανθρώπων που λαμβάνουν από εκεί μερίδες φαγητού.
Στο σημείο αυτό να πούμε ότι ο Δήμος Αθηναίων που εγκαινιάζει συντριβάνια στην Ομόνοια σε συνθήκες συνωστισμού και φτιάχνει μεγάλους περιπάτους με ζαρντινιέρες που κοστίζουν όσο οι μισθοί μας και ξηλώνει παγκάκια στην πλατεία Βικτωρίας για να μην πλαγιάζουν πρόσφυγες που έχουν υποστεί τις εξώσεις του Μητταράκη ή αστεγοι, ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ την παροχή γευμάτων σε σχολεία τώρα που αυτά δε λειτουργούν.
Στο μεταξύ η ομάδα ΔΡΑΣΗ έκανε τις βόλτες της.Ευτυχώς δεν είχαμε κανένα ευτράπελο,μην κολλήσουμε και covid-19 που όπως λέει κι ο Κουτσούμπας ”είναι γεμάτοι”. Όχι τίποτα άλλο,νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους μας και δεν υπάρχουν και ΜΕΘ. Γιατί προσπαθούμε να γίνουμε Βέλγιο κι όχι Κούβα.
Ήταν πάντως απολαυστικό που μπροστά στα μάτια τους άνθιζε σε τόσα σημεία η αλληλεγγύη.
Ο αγώνας για εργασιακά δικαιώματα ενάντια στα 10ωρα του Βρούτση, η διεκδίκηση για επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας ενάντια στη θανατοπολιτική, η σύγκρουση με τους απανταχού ακροδεξιούς που θέλουν να διαγραφούν οι μνήμες και ονειρεύονται ΜΕΘ μόνο για Έλληνες και το σπάσιμο των απαγορεύσεων του Χρυσοχοίδη που υποσχόμαστε ότι θα συνεχιστεί, όλα αυτά πάνε χέρι-χέρι με την ταξική έμπρακτη αλληλεγγύη μέσα από τις διάφορες δομές.Να τις ενισχύετε.
Έχουμε δρόμο μπροστά μας.
