Δεκάδες νεκροί από θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα τους τελευταίους μήνες. Διανομείς εν ώρα εργασίας. Εργάτες στην κατασκευή. Εργαζόμενοι, πολλές φορές συμβασιούχοι, στην καθαριότητα και τις τεχνικές υπηρεσίες των δήμων. Η βελτίωση των οικονομικών μεγεθών και η πολυδιαφημιζόμενη ανάπτυξη δεν πατάει απλώς στα διαλυμένα εργασιακά δικαιώματα. Πατάει κυριολεκτικά σε ανθρώπινες ζωές.
Οι καταγεγραμμένοι νεκροί διανομείς τους τελευταίους 19 μήνες έφτασαν τους δεκατρείς. Στον κλάδο του επισιτισμού, με τα εκατοντάδες μαγαζιά που ανοίγουν τα τελευταία χρόνια, βασίζοντας την ταχεία απόσβεση του αρχικού κεφαλαίου στην υπερεκμετάλλευση της εργασίας, οι διανομείς υπό το φόβο της ανεργίας αναγκάζονται να τρέχουν να προλάβουν τους χρόνους παραδόσεων. Με δικά τους, ασυντήρητα πολλές φορές, μηχανάκια, χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό ασφαλείας, ακόμα και μέσα στις χειρότερες καιρικές συνθήκες, στις οποίες θα έπρεπε να γίνονται διανομές με αυτοκίνητα της εκάστοτε επιχείρησης. Εκτός του επισιτισμού, το ίδιο ισχύει γενικώς για τις ταχυμεταφορές, οι οποίες διογκώνονται σε μεγάλο βαθμό και λόγω της ανάπτυξης του ηλεκτρονικού εμπορίου και των αλλαγών που αυτό φέρνει στη διανομή των εμπορευμάτων.
Το ίδιο ισχύει και στις οικοδομές και γενικότερα τις κατασκευές, με τα σχέδια ασφαλείας να μην υπάρχουν καν κάποιες φορές, και όταν υπάρχουν να μην τηρούνται, με εργοτάξια να δουλεύουν μες στα χιόνια, με οικοδόμους 60 χρονών να πέφτουν από σκαλωσιές γιατί είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν στην οικοδομή σε αυτή την ηλικία. Με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τον 60χρονο νεκρό στο εργοτάξιο του γηπέδου της ΑΕΚ και τον 65χρονο νεκρό στο «μέγαρο Σαββίδη» στη Θεσσαλονίκη. Πράγμα που οφείλεται κυρίαρχα στις απανωτές αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις του ασφαλιστικού και στα μεγάλα ποσοστά ανεργίας των προηγούμενωνετών, που τους αναγκάζουν να δουλεύουν ακόμα.
Στην καθαριότητα και άλλες υπηρεσίες των ΟΤΑ, όπου προσλαμβάνονται σε επικίνδυνες δουλειές εργαζόμενοι με προγράμματα του ΟΑΕΔ σε 8μηνες συμβάσεις, χωρίς να περνούν κατάλληλη εκπαίδευση και να έχουν την εμπειρία που θα είχαν εάν δούλευαν με μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας. Με περιπτώσεις μερικώς αναπήρων να καθαρίζουν λεωφόρους ταχείας κυκλοφορίας, με τραγικότερο παράδειγμα το θανατηφόρο ατύχημα κωφού εργαζόμενου που καθάριζε τη λεωφόρο ΝΑΤΟ. Με τις δημοτικές αρχές να πιέζουν σε πολλές περιπτώσεις να καθαριστούν οι πόλεις σε εξοντωτικούς ρυθμούς (με βάρδιες που παραβιάζουν ως και τη σημερινή εργατική νομοθεσία) όταν η καθαριότητα έχει διακοπεί.
Οι νεκροί της εργατικής τάξης δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Η απληστία των εργοδοτών για μεγαλύτερα κέρδη βρίσκει χώρο και ξεδιπλώνεται στο αποδιαρθρωμένο πλαίσιο των εργασιακών δικαιωμάτων και την αποδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών, ειδικά τα χρόνια των μνημονίων. Και ξεδιπλώνεται με συγκεκριμένους τρόπους, όπως η εντατικοποίηση της εργασίας, η μη τήρηση των κανόνων ασφαλείας και υγείας στους χώρους εργασίας, και η έλλειψη των Μέσων Ατομικής Προστασίας. Διαδικασία που εντείνεται και τα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με την συνεχόμενη αιμορραγία του δημοσίου και των ελεγκτικών μηχανισμών, με προτάσεις για μειώσεις προστίμων για παραβάσεις του εργατικού δικαίου, και με το νομικό οπλοστάσιο των ελεγκτών να έχει περιοριστεί λόγω του ξεχειλώματος της εργατικής νομοθεσίας. Αλλά και από τις άμεσες και έμμεσες αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης και για τους εργαζόμενους με βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, και την περιστολή των εργασιών που δικαιούνται αντίστοιχα ένσημα. Όπως όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, έτσι και η σημερινή, φέρουν τεράστια ευθύνη για τους θανάτους εργαζομένων την ώρα της δουλειάς τους.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να διεκδικήσουν διασφάλιση των συνθηκών ασφάλειας και υγείας την κατάλληλη εκπαίδευση, ώστε να γίνει και συνείδηση η σημασία των μέτρων προστασίας. Να κατοχυρωθεί σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους και όλες, ειδικά στις επικίνδυνες εργασίες. Να μειωθούν ξανά τα όρια συνταξιοδότησης για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, και να διασφαλιστούν όλοι οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες που δουλεύουν σε αυτές τις δουλειές. Να οργανωθούν παρά τις δυσκολίες της κατάστασης του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, και να αγωνιστούν συλλογικά απέναντι στις εξοντωτικές απαιτήσεις της εργοδοσίας, αλλά και για τη συνολικότερη επαναθεμελίωση των εργασιακών δικαιωμάτων, η αποδιάρθρωση των οποίων καταλήγει σε θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.
7/3/2019
Συνάντηση για μια αντικαπιταλιστική διεθνιστική αριστερά
