Αστυνομία αντί γιατρούς
Ζωή ίσον δουλειά
Απαγορεύσεις μπαμπούσκα
Αυτή η ανακοίνωση σχεδόν δεν υπάρχει λόγος να γραφτεί. Δεν έχει μείνει κανείς καλοπροαίρετος να πειστεί για την νεοφιλελεύθερη τύφλωση και διοικητική αχρηστία της κυβέρνησης που καταλήγει σε θανατοπολιτική. Χρειάζεται όμως να συνεχίσουμε να φωνάζουμε, και μάλιστα ακόμα πιο δυνατά, για να μη συνηθίσουμε το θάνατο και τον εμπαιγμό. Να μην συνηθίσουμε “να κάνουμε υπομονή”, συγκρινόμενοι με τις εκατόμβες της υπόλοιπης Ευρώπης, θεωρώντας ότι δεν γίνεται αλλιώς με την κυβέρνηση που μπλέξαμε. Γιατί γίνεται αλλιώς, και το αποδεικνύουν μια σειρά παραδειγμάτων, με πιο περήφανο το παράδειγμα της Κούβας, με τους σημαντικά λιγότερους πόρους, αλλά υποεικοσαπλάσια θύματα και σημαντικά λιγότερους περιορισμούς. Γιατί όλη αυτή την κατάσταση την έχουν πληρώσει χιλιάδες συμπολίτες μας με τις ζωές τους, και όχι μόνο από την covid19 αλλά και από τη λοιπή νοσηρότητα. Και οι υπόλοιποι με τις μέρες μας που περνάνε ως μια αβάσταχτη επανάληψη εργασιακής ρουτίνας, για όσους δεν είναι ακόμα πιο άτυχες να είναι εγκλωβισμένοι και άνεργοι.
Οι εργασιακοί χώροι όχι απλώς δεν ελέγχονται προκαταβολικά, αλλά στα εργοστάσια ο ΕΟΔΥ ζητάει την άδεια για να μπει, την ώρα που συνεχίζουν να γίνονται cluster, κι ας λέει από το Δεκέμβρη ο Χαρδαλιάς ότι θα ελεγχθούν.
Στις συγκοινωνίες ο κόσμος στριμώχνεται
Ιχνηλάτηση δεν γίνεται, εναπόκειται στο ότι προσέχουμε η μία την άλλη.
Συγκροτημένη επιδημιολογική εικόνα δεν υπάρχει, και έτσι ούτε η “επιτροπή των ειδικών” περίμενε τη νέα έξαρση.
Τα test δεν συνταγογραφούνται, και πολίτες που έχουν δικούς τους νοσηλευόμενους από άλλα αίτια, πρέπει να πληρώνουν 60 ευρώ τη μέρα για τεστ για να τους βλέπουν ή να τους αφήσουν μόνους τους.
Οι εμβολιασμοί προχωράνε με ρυθμούς χελώνας, αλλά και κει συγκρινόμαστε με την “πατρίδα μας την Ευρωπαϊκή Ένωση”, και δεν διαπραγματευόμαστε προμήθεια και άλλων εμβολίων, όπως ήδη κάνουν άλλες χώρες. Η κουβέντα για το σπάσιμο της πατέντας για εμβόλια που χρηματοδοτήθηκαν από υπερκρατικούς οργανισμούς δεν μπαίνει καν στο τραπέζι, και η Ελλάδα, ακόμα και σε αυτό το πλαίσιο, δεν παίρνει καν όλα τα εμβόλια που δικαιούται σε επίπεδο ΕΕ. Τα δε εμβόλια που δεν γίνονται, δίνονται σε νέα και υγιή μέλη των σωμάτων ασφαλείας ή τα εξασφαλίζουν για τους ίδιους και τις οικογένειές τους στελέχη της ΝΔ, κατά παράβαση της προτεραιότητας.
Το ΕΣΥ δεν έχει ενισχυθεί ένα χρόνο τώρα, μετατρέπεται σε σύστημα μιας νόσου, καταργούνται χειρουργεία, και οι ιδιώτες δεν επιτάσσονται, ούτε καν φορολογούνται εκτάκτως, ενώ έχουν θησαυρίσει από αυτή την κατάσταση, μιας και οι εκτός covid19 ασθενείς οδηγούνται υποχρεωτικά σε αυτούς για να περιθαλπούν.
Δεν έγινε τίποτα για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, πέρα από το να επιβαρυνθεί επιπλέον με το εμβολιαστικό έργο.
Νησιά που είχαν μηδέν κρούσματα, αντί αυτό να διαφυλαχθεί, βρέθηκαν στο κόκκινο από τις νέες σειρές φαντάρων στους οποίους επίσης δεν γίνονται τεστ.
Οι συνωστισμένοι πληθυσμοί (πρόσφυγες, φυλακισμένοι) παραμένουν συνωστισμένοι, και η προτεραιοποίηση τους στον εμβολιασμό παραμένει ερωτηματικό.
Τα Σαββατοκύριακα μας έκλεισαν μέσα από τις 18:00, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερο συνωστισμό στα σουπερμάρκετ, και μην επιτρέποντας στον κόσμο να καταλάβει ότι είναι πολύ πιο ασφαλείς οι βόλτες στους εξωτερικούς χώρους από το να μαζεύεται σε σπίτια από νωρίς.
Μιλάνε για διπλές μάσκες αντί πρώτα να δώσουν δωρεάν μάσκες καλής ποιότητας σε όλο τον πληθυσμό.
Και τώρα θέλουν να επιβάλλουν και επιπλέον χιλιομετρικούς περιορισμούς στις βόλτες, ενώ οι ίδιοι έλεγαν ότι αυτό είναι ταξικό μέτρο γιατί δεν έχουν όλες οι περιοχές ελεύθερους χώρους.
Έφτασε ίσως η στιγμή που και οι δικοί τους “ειδικοί” κάνουν πίσω, αντιλαμβανόμενοι ότι θα φορτωθούν τις επιπτώσεις της πολιτικής της κυβέρνησης, και διαρρέουν τις διαφωνίες τους, ζητώντας εμμέσως “σκληρό lockdown” στις μεγάλες παραγωγικές μονάδες και όχι στον ελεύθερο χρόνο και τις μετακινήσεις. Πλέον όμως όποιος ξέρει πρέπει να μιλήσει φωναχτά, αλλιώς καθίσταται συνυπεύθυνος σε μια πολιτική που δεν θέλει να προσλάβει ούτε ένα γιατρό μόνιμα, μην τυχόν και “περισσέψει” μετά την πανδημία, ενώ δεν επιβάλλει μέτρα στις βιομηχανίες μην τυχόν και στερηθούν λίγα από τα κέρδη τους.
Οι περιορισμοί και τα διαρκώς σκληρότερα μονόπλευρα μέτρα δεν θεσπίζονται υγειονομικά, άλλα ταξικά!
Πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την πολιτική, για να νικήσει η ζωή και όχι ο θάνατος, για να ζούμε ζωή και όχι επιβίωση δουλειάς και διαδικτυακής κατανάλωσης.
