“Μόλις ολοκληρωθεί η επιχείρηση, το κτίριο θα σφραγιστεί” διαβάζουμε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την εκκένωση του θεάτρου Εμπρός από την ΕΛ.ΑΣ..
Αναρωτιόμαστε: θα μπορούσε να διατυπωθεί διαφορετικά η πολιτική μιας κυβέρνησης που έχει βαλθεί να σφραγίσει τον πολιτισμό;
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι η ίδια κυβέρνηση που άφησε τους εργαζόμενους στον πολιτισμό ένα χρόνο σχεδόν χωρίς εισόδημα αποκλείοντάς τους κι από τα επιδόματα, η ίδια κυβέρνηση επί των ημερών της οποίας στρώθηκε ο βράχος της Ακρόπολης με τσιμέντο, δήθεν για να διευκολύνει την πρόσβαση ανθρώπων με αναπηρία, αλλά με τέτοια κλίση (15%) όντας πια επικίνδυνος για όσους έχουν προβλήματα στην κίνηση, μια κυβέρνηση που συνολικά φαίνεται να μη λογαριάζει την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου ως δημόσια περιουσία, αλλά σαν δικό της κτήμα το οποίο διαχειρίζεται όπως θέλει.σ.1https://synantisi.org/ta-erga-kai-oi-meres-tis-linas-mendoni/
Σε συμβολικό επίπεδο τα τούβλα στις πόρτες του αυτοδιαχειριζόμενου θεάτρου επισφραγίζουν μια συνολική πολιτική με κλειστά σινεμά, άνεργους καλλιτέχνες και τώρα σφραγισμένα θέατρα.
Το θέατρο Εμπρός, έγινε για μια δεκαετία χώρος έκφρασης και έμπρακτης σύνδεσης της τέχνης με την κοινωνία, ένας ανοιχτός κατειλημμένος χώρος στο κέντρο της πόλης. Θέλουμε, και διεκδικούμε, περισσότερους ελεύθερους χώρους για τον πολιτισμό. Είναι, βεβαίως, διαρκές διακύβευμα οι ελεύθεροι αυτοί χώροι να έχουν τα χαρακτηριστικά που εμείς θέλουμε να έχουν.
Το θέατρο Εμπρός, δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους των κοινωνικών κινημάτων και αποτέλεσε με τη σειρά του ένα χώρο ελευθερίας, ο οποίος στέγασε εκατοντάδες δρώμενα για χρόνια και υπήρξε σημείο συνάντησης κινημάτων και κοινωνικών αγώνων.
Παρότι στοχοποιήθηκε από μια σειρά κυβερνήσεων και καθεστωτικά μέσα, το θέατρο Εμπρός κατάφερε να προτάξει την τέχνη που δεν διαμεσολαβείται από ιεραρχίες και δεν παράγεται ως εμπόρευμα.
Το κτίριο στην οδό Ρήγα Παλαμήδου 2 θα είναι πάντα το θέατρο Εμπρός, γιατί τα κτίρια ανήκουν σε όσους στεγάζουν τα όνειρα και τις ελπίδες τους.
Υποσημείωσεις
