Κάθε χρόνο ο Νοέμβρης είναι ο μήνας που αναδεικνύει την ιστορική μνήμη της εξέγερσης του ’73, και ακόμη περισσότερο ο μήνας που έρχεται να μας θυμίσει την τεράστια αναγκαιότητα στο σήμερα, για δυναμικούς και πλουραλιστικούς αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας. Παράλληλα, μας θυμίζει ότι οι αγώνες μας για ψωμί, παιδεία, ελευθερία παραμένουν επίκαιροι όσο δεν ανατρέπεται ριζικά το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Σήμερα, σε μια περίοδο που επιχειρείται μεθοδευμένα από την κυβέρνηση της ΝΔ και το αστικό σύστημα η παραχάραξη της ιστορίας, το Πολυτεχνείο επιμένει. Γιατί πολύ απλά δείχνει ότι όταν οι εργαζόμενοι-ες, η νεολαία και τα λαϊκά στρώματα βγαίνουν στo δρόμο μαζικά, ενωτικά και αποφασιστικά μπορούν να ανατρέψουν και τα πιο αυταρχικά καθεστώτα. Έχουμε χρέος να διατηρούμε ζωντανή την ιστορική μνήμη γιατί μας αφορά, μας εμπνέει και μας βοηθά στις μάχες του για να προφτάσουμε το μέλλον.
Ο πλανήτης θυμίζει ένα καζάνι που βράζει. Από την μία ο ιμπεριαλισμός δείχνει ξανά και ξανά το δολοφονικό του πρόσωπο στηρίζοντας κυβερνήσεις που εφαρμόζουν βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, χρησιμοποιώντας σκληρή καταστολή (Βραζιλία, Χιλή και αλλού), αλλά και απόπειρες πραξικοπημάτων εναντίον φιλολαϊκών κυβερνήσεων (Βολιβία, Βενεζουέλα). Παράλληλα εύφορο έδαφος βρίσκουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιλήψεις, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Από την άλλη πλευρά, όμως, μεγάλα κινήματα και εξεγέρσεις ξεσπάνε σε όλο τον κόσμο. Την περίοδο αυτή βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τέτοιο μαζικό κύμα εξεγέρσεων που αγκαλιάζει την μια χώρα μετά την άλλη: Χιλή, Λίβανος, Ιράκ, Χονγκ Κονγκ, Καταλονία, Εκουαδόρ, Αϊτή και Ινδονησία και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Στην Ελλάδα βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου η άρχουσα τάξη, μετά την ανάδειξη της ΝΔ ως κυβερνών κόμμα και εκμεταλλευόμενο την υποχώρηση του κινήματος και της Αριστεράς, εξαπολύει επιθέσεις σε πολλές κατευθύνσεις με τους εργαζόμενους/ες και τη νεολαία να βρίσκονται στο στόχαστρο. Η ιδιαίτερα επιθετική νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη πλήττει πλατιά κοινωνικά στρώματα εργαζομένων από την πρώτη στιγμή με μία σειρά νομοσχεδίων (μεταξύ αυτών και το αναπτυξιακό), που αφορούν τα εργασιακά, το περιβάλλον, τους ελεύθερους χώρους. Στο απυρόβλητο δεν μπορούσε να μείνει ούτε και η εκπαίδευση με τα απανωτά νομοσχέδια και τις εξαγγελίες για την Δευτεροβάθμια (θέσπισης της βάσης του 10) και την τριτοβάθμια (διαγραφές φοιτητών, διάλυση πτυχίων, κατάργηση Ασύλου). Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση παίζει το χαρτί του “νόμου και της τάξης”, εντείνοντας την αυταρχικοποίηση και οξύνοντας την καταστολή. Τις τελευταίες μέρες μεγάλο κύμα οργής έχει προκαλέσει το κρεσέντο καταστολής στο οποίο επιδίδεται η κυβέρνηση εν όψει της 17 Νοέμβρη (ΑΣΟΕΕ, Εξάρχεια, κά). Η επιχείρηση επιβολής του δόγματος «μηδενικής ανοχής» αποσκοπεί στη κάμψη των αντιστάσεων που ήδη αναπτύσσονται στα εργασιακά, στο περιβάλλον και ιδιαίτερα απέναντι στο νόμο που απαξιώνει τη δημόσια εκπαίδευση, εντατικοποιώντας τις σπουδές και καταργώντας το άσυλο.
Ακόμα, εξαιρετικά επικίνδυνη είναι η ακροδεξιά ρητορική και πρακτική που έχει υιοθετήσει η ΝΔ σχετικά με το προσφυγικό, ρίχνοντας νερό στο μύλο της αντίδρασης. Το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει οι επιθέσεις απέναντι σε πρόσφυγες με πιο πρόσφατο κρούσμα την επίθεση με μαχαίρι σε 12χρονο Ιρανό μαθητή στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Βλέπουμε, ότι παρά το πολύ θετικό γεγονός της υποχώρησης και του ξεμπροστιάσματος της Χρυσής αυγής, που οφείλονται στην πολύ συστηματική δράση του αντιφασιστικού κινήματος, η ακροδεξιά επιχειρεί να εμφανιστεί ξανά στους δρόμους και να κερδίσει ακροατήρια.
Η επόμενη μέρα μέσα από τους ενωτικούς αγώνες!
Η ανάγκη οργανωμένης απάντησης σε όλο αυτό το κλίμα που διαμορφώνεται, είναι επιτακτική. Πρώτος στόχος πρέπει να είναι ο συντονισμός των κομματιών της κοινωνίας που αγωνίζονται. Εργατικοί αγώνες, φοιτητικές κινητοποιήσεις, αντιφασιστικές πρωτοβουλίες, περιβαλλοντικά και γυναικεία κινήματα, δομές αλληλεγγύης, κτλ πρέπει να αποκτήσουν κοινό βηματισμό και κοινό σχέδιο.
Ταυτόχρονα, οφείλει να βαθύνει και η συνεργασία των οργανώσεων / συλλογικοτήτων της Αριστεράς που αντιλαμβάνονται από τη μια την ανάγκη ενωτικής δράσης και από την άλλη την ανάγκη υιοθέτησης ενός ριζοσπαστικού πλαισίου θέσεων και διεκδικήσεων που θα συνδέει τις καθημερινές μάχες με τον αγώνα για ανατροπή του συστήματος.
Το Πολυτεχνείο αποτελεί διαρκές ορόσημο για το λαϊκό και φοιτητικό κίνημα. Σήμερα, με δεδομένο και τις πρόσφατες ανακοινώσεις της Πρυτανείας του ΑΠΘ για κλειστά πανεπιστήμια στις 15,16 και 17 Νοέμβρη, είναι ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη διοργάνωσης ενός μαζικού, ζωντανού και αγωνιστικού τριημέρου, το οποίο θα δώσει αποφασιστική απάντηση.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, οι οργανώσεις που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, καλούμε σε μαζική συμμετοχή στο τριήμερο του Πολυτεχνείου.
Συμμετέχουμε και καλούμε στην κινητοποίηση της 17ης Νοεμβρίου με συγκέντρωση στις 17:00 στο πολυτεχνείο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Ενωτικοί αγώνες ενάντια στη φτώχεια, την λιτότητα, τον αυταρχισμό, την καταστολή, τον φασισμό, τον ρατσισμό, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και των ζωών μας!
Αναμέτρηση- Ομάδα Κομμουνιστών/ριών, ΑΡιστερή ΑΝασύνθεση, ΑΡιστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση, Διεθνιστική Εργατική Αριστερά, Κόκκινο Νήμα, Ξεκίνημα- Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση, ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ για μια Αντικαπιταλιστική και Διεθνιστική Αριστερά
