Ο τομέας της κατοικίας δέχεται την τελευταία δεκαετία μια βίαιη επίθεση. Η αισθητή μείωση του εισοδήματος, μέσω περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, η αύξηση της ανεργίας και η υπερφορολόγηση της ακίνητης περιουσίας αποτέλεσαν βασικές μνημονιακές πολιτικές πειθάρχησης που επιβλήθηκαν στην πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό το μείγμα πολιτικών λιτότητας οδήγησε τα περισσότερα νοικοκυριά στην υπερχρέωση και ώθησε σχεδόν 150.000 πρώτες κατοικίες να βαρύνονται με υποθήκες. Παράλληλα τα αυξημένα πάγια λειτουργικά έξοδα (φως, νερό, τηλέφωνο) σε συνδυασμό με τις πιέσεις που δέχονται πολλά νοικοκυριά για αποπληρωμή των δυσβάσταχτων πλέον ενυπόθηκων δανείων δυσχεραίνουν τις όποιες δυνατότητες των νοικοκυριών να ανταποκριθούν σε αυτές τις οικονομικές απαιτήσεις και να διατηρήσουν την κατοικία ή το διαμέρισμά τους. Η μικρή ιδιόκτητη κατοικία μετατρέπεται στα χρόνια της κρίσης σε μια δυσανάλογη οικονομική επιβάρυνση, ιδίως για τις οικονομικά ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.
Η επιστροφή στην “κανονικότητα” μετά το πρόσφατο lockdown, εξαιτίας της πανδημίας, όχι μόνο δεν άλλαξε αυτή την εικόνα στεγαστικών ανισοτήτων, αλλά φαίνεται πως οδηγούμαστε με γρήγορους ρυθμούς σε συνθήκες εντεινόμενης στεγαστικής επισφάλειας. Ο νέος κύκλος οικονομικής ύφεσης φαίνεται πως θα μετακυλήσει για μια ακόμη φορά στα ήδη υπερχρεωμένα νοικοκυριά που εξακολουθούν να σωρεύουν χρέη τόσο λόγω του τραπεζικού δανεισμού όσο και εξαιτίας των οφειλών προς το Δημόσιο ή προς τρίτους. Το δικαίωμα σε αξιοπρεπή κατοικία για όλους θα δεχθεί μια ακόμα πιο έντονη επίθεση από την πλευρά των κυρίαρχων καθώς η κυβέρνηση της ΝΔ, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, το τραπεζικό lobby και τα μεγάλα επενδυτικά funds στοχεύουν σε επιτάχυνση των διαδικασιών έξωσης και πλειστηριασμού το επόμενο διάστημα.
Η επικείμενη αλλαγή του πλαισίου για την προστασία της πρώτης κατοικίας στην Ελλάδα, αποτελεί προϊόν ευθυγράμμισης και προσήλωσης της κυβέρνησης στις απαιτήσεις και δεσμεύσεις που θέτει η συνεχιζόμενη σκληρή εποπτεία της ΕΕ. Έτσι η ελληνική κυβέρνηση ξεκινάει το επόμενο διάστημα την υλοποίηση των δεσμεύσεων που βάζουν στο επίκεντρο κρίσιμα στεγαστικά ζητήματα. Η θεσμοθέτηση ενός νέου πτωχευτικού νόμου θα βγάλει εκτός ρύθμισης την πρώτη κατοικία για χιλιάδες νοικοκυριά με χαμηλά εισοδήματα και ταυτόχρονα η προσπάθεια εξυγίανσης των τραπεζών από τα “κόκκινα δάνεια” θα βασιστεί πλέον στο κράτος ως εγγυητή-αγοραστή τέτοιων δανείων, προκρίνοντας ουσιαστικά μια έμμεση 4η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η μετατροπή του ιδιοκτήτη σε ένοικο που θα έχει τη δυνατότητα να διαμένει στην μικρή κατοικία του, χωρίς όμως αυτή να βρίσκεται στην κυριότητα του ή να μπορεί να την μεταβιβάσει, θα δημιουργήσει μια συνθήκη διαρκών εξώσεων και στεγαστικής κινητικότητας για τους πολλούς και ταυτόχρονα την συγκεντροποίηση της ακίνητης περιουσίας στα χέρια λίγων, διαμορφώνοντας έτσι ένα ευνοϊκό πεδίο για την αύξηση της κερδοφορίας μεγάλων επενδυτικών κεφαλαίων και ιδίως του τουριστικού lobby.
Πλέον ο στεγαστικός αποκλεισμός απειλεί άμεσα τα ασθενέστερα στρώματα. Η κάλυψη από το κράτος ενός ποσοστού του ενοικίου, ως μέτρο ανακούφισης για τον κόσμο της εργασίας την περίοδο της καραντίνας λήγει, παρόλο που η πλειονότητα των εργαζομένων συνεχίζει να πλήττεται ανεπανόρθωτα. Στην ήδη οξυμένη στεγαστική επιβάρυνση αυτού του κόσμου, έρχονται να προστεθούν και οι οφειλές προς τη ΔΕΗ και τις λοιπές υπηρεσίες κοινής ωφελείας, οι οποίες πολλαπλασιάστηκαν μέσα στην περίοδο της πανδημίας. Παράλληλα με όλα αυτά, σχεδόν 12.000 πρόσφυγες με δικαίωμα ασύλου είναι αντιμέτωποι με διαδικασίες έξωσης από τις δομές καθώς και αποκλεισμού από εκείνα τα στεγαστικά προγράμματα που υποτίθεται στόχευαν στην κοινωνική τους ένταξη.
Η Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά στηρίζει τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το δικαίωμα στη στέγη που καλείται από πρωτοβουλίες πολιτών, κοινωνικά στέκια και συνελεύσεις γειτονιών. Οι αγώνες και τα επιμέρους προτάγματα να ενωθούν μέσα από ενιαίες δράσεις και κινητοποιήσεις, ενάντια σε ότι μας καταπιέζει και μας κλέβει τη ζωή. Διεκδικούμε από κοινού:
- Άμεση παύση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας και προστασία από το ενδεχόμενο εξώσεων για τα φτωχά κι υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
- Διατήρηση και επέκταση του επιδόματος ενοικίου σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, ιδίως στην παρούσα οικονομική συγκυρία. Προστασία των ενοικιαστών από την αισχροκέρδεια και τις αυξήσεις των ενοικίων.
- Οργανωμένη κοινωνική πολιτική στέγης για τις ευάλωτες ομάδες, όπως οι άστεγοι, οι άνεργοι, επισφαλώς εργαζόμενοι, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.
- Αξιοποίηση του κενού ιδιωτικού οικιστικού αποθέματος και των ανεκμετάλλευτων ακινήτων του δημοσίου. “Τόσοι άνθρωποι χωρίς σπίτι, τόσα σπίτια χωρίς κατοίκους”.
- Ενάντια στις μαζικές εξώσεις προσφύγων και προσφυγισσών, απαντάμε με αλληλεγγύη και απαιτούμε ασφαλή και αξιοπρεπή κατοικία για όλους.
- Να σταματήσουν οι διακοπές ρεύματος, νερού και αερίου. Δωρεάν παροχές υπηρεσιών κοινής ωφελείας για τα φτωχά νοικοκυριά.
- Άμεση παύση κάθε δίωξης των αγωνιστών του κινήματος ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και περιουσίας.
Να μη μείνει κανένας/καμία μόνος/η.
Να μη μείνει κανείς/καμιά χωρίς νερό, ρεύμα και στέγη.
Δικαίωμα σε ασφαλή και αξιοπρεπή κατοικία για όλους και όλες, η κατοικία είναι συλλογικό κοινωνικό αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα!
Συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος την Πέμπτη 2 Ιουλίου στις 7:00μμ
