Μάθε περισσότερα για την ιδρυτική μας συνδιάσκεψη.
Σημαντικά τα κείμενα για τη συνδιάσκεψή μας, και σίγουρα αξίζει να συμβάλουμε με απόψεις στη βελτίωσή τους, για να είναι η νέα συλλογικότητα εφοδιασμένη με σύγχρονες και ριζοσπαστικές ιδέες και να στηρίζεται σε κάθε τι το προοδευτικό μέσα στην κοινωνία για να το πάει ένα βήμα πιο μπροστά..
Σκέφτηκα λοιπόν να ερευνήσω γιατί προτείνεται ποσόστωση φύλου 40% για τις γυναίκες, αφού στην κοινωνία οι γυναίκες είναι το 50%, και αφού η συλλογικότητά μας αναγνωρίζει ότι είναι το πιο καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο τμήμα της κοινωνίας. Και να επιχειρηματολογήσω υπέρ του ποσοστού που σ’ εμένα φαίνεται φυσικό.
Να πω ότι η ποσόστωση φύλου για όλα τα όργανα ενός αριστερού κόμματος μπήκε και κατοχυρώθηκε μετά από σκληρή ιδεολογική σύγκρουση για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το 1987, στο τότε πρώτο συνέδριο του ΚΚΕ Εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά. Η ποσόστωση ήταν στο 30% βέβαια, σ’ αυτό το καινούριο τοπίο. Τέτοιο πράγμα δεν μπήκε ή δεν έγινε δεκτό στις επαναστατικές οργανώσεις της εποχής, οι οποίες ήταν άφθονες και δυνατές. Με εξαίρεση κάποιες από τις ομάδες της 4ης Διεθνούς. Μαζί με την ποσόστωση φύλου μπήκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού και το δικαίωμα δημιουργίας τάσεων. Χαρακτηριστικό, ότι όσοι και όσες ήταν ενάντια στην ποσόστωση φύλου, την κατηγορούσαν ως ένα διοικητικό μέτρο που δεν λύνει τα πρβλήματα, γιατί οι γυναίκες έπρεπε να εκλεγούν αξιοκρατικά και όχι με διοικητικά μέτρα. Χαρακτηριστική η χλεύη, όταν σημαντικό στέλεχος είπε ότι σε λίγο θα ζητήσουν ποσόστωση και για τους γαλανομάτηδες. Και επίσης τάχθηκαν και εναντίον της δημιουργίας τάσεων. Και αυτό κατακτήθηκε, και από τότε μέχρι σήμερα σε όλα τα κόμματα του προοδευτικού ή αυτοαποκαλούμενου προοδευτικού φάσματος, υπάρχει ποσόστωση φύλου και δικαίωμα τάσεων, με διαφοροποιημένα πσοστά στο καθένα.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το ζήτημα αυτό μπαίνει ως θέμα δικαιοσύνης και δημοκρατίας. Έχει φθάσει σχεδόν 38,9%, ενώ όταν ξεκίνησαν οι εκλογές του, 1979, το ποσοστό ήταν 16,6%. Ο μέσος όρος συμμετοχής των γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια της ΕΕ, είναι σήμερα 30,5%. Στην Ελλαδίτσα, πάντα καταϊδρωμένη, η συμμετοχή των γυναικών στο εθνικό Κοινοβούλιο είναι 21,9%. Σημαντική λεπτομέρεια, ότι όταν είχε έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το ποσοστό είχε ανέβει, ενώ όταν έκανε τις εκλογές με λίστα, το ποσοστό έπεσε, αφού η κομματική πατριαρχία έτσι είχε αποφασίσει. Ναι, και ο Μητσοτάκης όταν ρωτήθηκε γιατί έχει τόσο λίγες γυναίκες στην κυβέρνησή του, απάντησε ότι “δεν θέλουν να αναλάβουν ρόλους”. Και να μην ξεχάσουμε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ το θεσμισμένο από το ιδρυτικό συνέδριο ποσοστό γυναικών στην Κεντρική επιτροπή είναι το 1/3, ενώ στην Πολιτική Γραμματεία αρχικά, μετά το πρώτο συνέδριο, ήταν περίπου 14%, ενώ στο δεύτερο συνέδριο έγινε καταϊδρωμένο επίσης το 1/3. Σύμφωνα δε με πρόσφατες πληροφορίες, στην επεξεργασία του νέου καταστατικού προβλέπεται ποσόστωση γυναικών 50%.
Και τι μας ενδιαφέρει το Ευρωπαϊκό ή το εθνικό κοινοβούλιο; Μα γιατί η περιθωριοποίηση των γυναικών είναι οριζόντια στην κοινωνία, και αυτό αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά όταν η μικρή αλλά δυναμική μας συλλογικότητα προτείνει ένα ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στα όργανα αποφάσεων κατά 40%. Και εδώ να πούμε ότι αυτό το 40% το ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τον τελευταίο χρόνο της διακυβέρνησής του, για τα ψηφοδέλτια μόνο όλων των εκλοικών αναμετρήσεων, και όχι για όσους και όσες θα εκλεγούν.
Παίρνοντας αφορμή από άρθρο που δημοσιεύθηκε από δύο συντρόφισσες υπέρ του 50%, χωρίς να συμφωνώ σε όλες τις προτάσεις τους, επαναφέρω το αίτημα για ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων της οργάνωσής μας, και υπενθυμίζω ότι στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο βέβαια είναι ρεφορμιστικό, υπάρχει η απόφαση ότι αν δεν υπάρχουν γυναίκες δεν υπάρχει πάντελ (No women no panel). Δηλαδή δεν γίνεται μια εκδήλωση χωρίς ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στα πάνελ. Και όποιο κόμμα ή οργάνωση δεν βρίσκει γυναίκες, αναγκάζεται να ψαχτεί και δεν είναι δεκτό να ψαλιδίσει το ποσοστό. Αυτό δεν ισχύει για το εσωτερικό κάθε κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ όπως προαναφέρθηκε.
Βέβαια, υπάρχουν πολλά ακόμα σοβαρά θέματα στις θέσεις της Ιδρυτικής συνδιάσκεψης, που αφορούν τις γυναίκες. Χαρακτηριστικά, αναφέρεται ότι “η δυτική σκέψη έχει σφραγιστεί από τη λογική του χωρισμού του κόσμου σε δυο αντίθετα ή έστω διαφορετικά σημαίνοντα”. Εκεί τοποθετεί το κείμενο και την διάκριση άνδρας-γυναίκα, ως μια ερμηνεία της δυτικής σκέψης, και όχι ως μια υλική πραγματικότητα. Οπότε, όσα λέμε παραπάνω για το 50% ποσόστωση φύλου πρέπει να περάσουν πρώτα από τον έλεγχο αν το φύλο είναι μια κατασκευή, όχι μόνο κοινωνική, αλλά και φυσική. Με τέτοιες προσεγγίσεις, αυτό που μαθαίναμε στην αριστερά πριν δεκαετίες, για το διαλεκτικό υλισμό και άλλα τέτοια, προφανώς θέλουν επανεξέταση.
Δεν εκπλήσσει μετά από όλα αυτά, το ότι “κουράζει”, όπως βλέπουμε σε πολλές εκφράσεις, η γλώσσα που κατονομάζει και τα δύο φύλα. Τι πάει να πει σύντροφος και συντρόφισσα, βάζουμε το παπάκι και τα συμπεριλαμβάνουμε όλα τα φύλα και τα γένη. Οπότε, ο αγώνας του γυναικείου και φεμινιστικού κινήματος εδώ και δεκαετίες για την εκφορά λόγου σε όλα τα γένη και την ορατότητα των γυναικών στη γλώσσα όπως και στην κοινωνία, τίθεται υπό αμφισβήτηση. Χαρακτηριστικό της σημασίας αυτής της γλωσσικής αναγνώρισης, η σκληρή άρνηση κάποιων ακροδεξιών δυνάμεων, όπως πρόσφατα στο κοινοβούλιο της Ιορδανίας.
Αυτά προς το παρόν, και ευελπιστώ ότι θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε τέτοια θέματα στη συνδιάσκεψη, αν και εφόσον η συλλογικότητά μας επιθυμεί να συμπεριλάβει ισότιμα στη νέα οργάνωση τις γυναίκες. Σε αυτό μας βοηθάει ότι έχουμε δημοκρατία, ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης.
Σίσσυ Βωβού, Συνέλευση Κάτω Αθήνας
