Η φετινή ΔΕΘ αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα της αντίδρασης των εργαζομένων και της νεολαίας απέναντι στην κυβέρνηση, στο κεφαλαίο και στους εθνικιστές. Η ΝΔ, αξιοποιώντας το μνημονιακό κεκτημένο του ΣΥΡΙΖΑ και πιάνοντας το νήμα των πολιτικών λιτότητας, δείχνει αποφασισμένη να συμπιέσει περαιτέρω τα δικαιώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας προς όφελος του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Οι εξαγγελίες του Μητσοτάκη απλώς το επιβεβαίωσαν.
Είναι σαφές πως η κυβέρνηση θα προχωρήσει πολύ άμεσα σε ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα, ενώ παράλληλα θα αναβαθμίζει την κατασταλτική θωράκιση του κράτους.
Σε αυτό το πλαίσιο, καλέστηκαν το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου, μια σειρά συγκεντρώσεων σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, κινημάτων και οργανώσεων της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη για να δοθεί το πρώτο μήνυμα αντίστασης. Ωστόσο, οι πολλές διαφορετικές συγκεντρώσεις, στο βαθμό που δεν καταλήγουν σε κοινή πορεία, περιορίζουν την δυναμική που αντιστοιχεί σε μία τέτοια κινητοποίηση και αδυνατίζουν την ενότητα μεταξύ των εργαζομένων, αλλά και των διαφόρων κοινωνικών κινημάτων: φοιτητικών, περιβαλλοντικών, αντιρατσιστικών κ.α. Δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε και στην φετινή διαδήλωση της ΔΕΘ, οι λογικές της απομόνωσης δεν έλειψαν στην Αριστερά (κοινοβουλευτική και μη), παρά την εν πολλοίς κοινή παραδοχή του κόσμου της αντίστασης πως το κίνημα και η πολιτική Αριστερά χρειάζονται σήμερα ριζική ανασύνταξη για να σταθούν με αξιώσεις στο πλευρό της πληττόμενης κοινωνίας.
Στην αντίπερα όχθη, η δική μας επιλογή ήταν η ενότητα στη δράση. Για εμάς, η συνένωση όσο το δυνατόν περισσότερων συγκεντρώσεων κρίθηκε απαραίτητη προκειμένου να δοθεί ένα σαφές μήνυμα μαχητικής ενότητας μεταξύ των φοιτητ(ρι)ών (που ήδη έχουν ξεκινήσει τον αγώνα τους για την υπεράσπισης της δημόσιας εκπαίδευσης και του πανεπιστημιακού ασύλου), των εργαζομένων και της πολιτικής Αριστεράς. Η ενότητα αυτή στόχευε να περιλάβει όλους τους/τις εργαζόμενους/ες που κατέβηκαν στον δρόμο ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, σε σύγκρουση με τις υποταγμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΘ, καθώς είναι ξεκάθαρο πως δεν κινούνται σε κατεύθυνση υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων.
Στη φετινή πορεία της ΔΕΘ η επιλογή της μαχητικής ενότητας άνοιξε δρόμο. Η υποχώρηση των Δυνάμεων Καταστολής και η διάσπαση του αστυνομικού κλοιού που προστάτευε τις μνημονιακές ηγεσίες (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΘ) και εμπόδιζε την συνένωση με αγωνιζόμενα κομμάτια εργαζομένων, το μαχητικό πέρασμα από τη συγκέντρωση στο Αγ. Βενιζέλου, η καταγγελία στην πράξη των ηγεσιών και τελικά η συμπόρευση αγωνιζόμενων σωματείων(ΣΙΔΕΝΟΡ, ΣΕΕΕΠΦΧ, κα) μαζί μας στην κοινή πορεία εργαζομένων, φοιτητ(ρι)ών, μεταναστ(ρι)ών, αντιρατσιστικών και άλλων κινήσεων, είναι οδοδείκτες και χρήσιμες παρακαταθήκες για το επόμενο διάστημα.
Οι μάχες που έπονται θα είναι σκληρές και δύσκολες και μόνο η μέγιστη δυνατή ενότητα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας, στην κατεύθυνση συγκρότησης κοινωνικών αντιστάσεων, και ενός εναλλακτικού σχεδίου διεξόδου και ρήξης μπορεί να αλλάζει ριζικά το πολιτικό τοπίο. Οι δυνάμεις της μαχητικής ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς οφείλουν μέσα από την πράξη και με πολιτική αποφασιστικότητα να κινηθούν σε αυτή την κατεύθυνση.
ΑΡιστερή ΑΝασύνθεση, ΑΡιστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση, Διεθνιστική Εργατική Αριστερά, Ξεκίνημα- Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση, Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική και Διεθνιστική Αριστερά
