Πονάμε…Όμως αντισταθήκαμε, αγωνιζόμαστε και θα νικήσουμε

Μαζική, ενωτική πάλη ενάντια στον κρατικό και κυβερνητικό αυταρχισμό.

Η μόνη εγγύηση για την ελευθερία, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τη δημόσια υγεία είναι ο αποφασιστικός αγώνας του λαού και της νεολαίας.

Τις μέρες αυτές ξεχειλίζει η οργή, ο αποτροπιασμός, συχνά και ο φόβος. Είναι ακριβώς αυτές οι στιγμές που απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα, συλλογικότητα και αποφασιστικότητα στη μάχη για την υπεράσπιση της κοινωνίας, της ελευθερίας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Αυτό αποδείχτηκε τις τελευταίες μέρες. Η μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και κυρίως στη Νέα Σμύρνη στις 10 Μαρτίου ήταν η ισχυρότερη απάντηση στην κλιμάκωση της έντασης, της βίας και του αυταρχισμού που ενορχήστρωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη-Χρυσοχοΐδη. Νόμισαν ότι μπορούν να κυβερνούν μόνο με γκλομπ, ότι μπορούν να ελέγξουν μόνο με το φόβο μια κοινωνία που πιέζεται ένα χρόνο τώρα από την υγειονομική κρίση, την οικονομική κατάρρευση και τον παραλογισμό των επιβαλλόμενων απαγορεύσεων, χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασία. Απέτυχαν!

Είναι πια πολύ αργά για την κυβέρνηση. Ας σταματήσει να κουνά το δάχτυλο στους πολίτες που διαδηλώνουν. Ας σταματήσει να επιτίθεται με εμφυλιοπολεμικό ύφος στους αγωνιζόμενους και τις αγωνιζόμενες. Ας σταματήσει να απειλεί την κοινωνία ή υποκριτικά να καλεί σε «σύνεση». Η κυβέρνηση φέρνει ακέραιη την ευθύνη και η οργή εναντίον της είναι δικαιολογημένη.

Υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα:

1. Μετά από ένα χρόνο πανδημίας και απανωτούς μήνες συνεχόμενων lockdown, συνεχίζει να μην παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας της κοινωνίας, ενίσχυσης του ΕΣΥ και στήριξης των πιο αδύναμων. Βρισκόμαστε για άλλη μια φορά ανοχύρωτοι/ες μπροστά σε μια νέα πανδημική έξαρση, τα νοσοκομεία και το υγειονομικό προσωπικό είναι πάλι στα όριά τους, οι εμβολιασμοί γίνονται με τρομερά αργούς ρυθμούς και η μόνη απάντηση είναι τα γενικά ευχολόγια για το μέλλον και η αστυνομική βία.

2. Επιλέγει συνειδητά και εκδικητικά την de facto εκτέλεση θανατικής ποινής στον κρατούμενο Δ. Κουφοντίνα αρνούμενη την εφαρμογή των νόμων και καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ενώ ο απεργός πείνας βρίσκεται καθημερινά μπροστά στον ενδεχόμενο θάνατο, η κυβέρνηση απαντά στις διαμαρτυρίες του νομικού κόσμου και πλήθους πολιτικών και κοινωνικών συλλογικοτήτων με λάσπη, λογοκρισία και ακραία αστυνομική βία.

3. Εν μέσω πανδημίας και παρά τη σύσσωμη διαφωνία του πανεπιστημιακού κόσμου, η κυβέρνηση περνά με διαδικασίες εξπρές, νόμο που περιορίζει την ακαδημαϊκή ελευθερία και εισάγει ειδικά αστυνομικά σώματα μέσα στα πανεπιστήμια. Απέναντι στις δίκαιες αντιστάσεις φοιτητών/τριων και εργαζομένων στο πανεπιστήμιο, επιλέγεται η εισβολή των ΜΑΤ στις σχολές και η αστυνομική βία.

4. Στη μέση της πλατείας στη Νέα Σμύρνη, έξαλλες ομάδες της αστυνομίας επιβάλλουν πρόστιμα χωρίς λόγο σε οικογένειες και ξυλοκοπούν βίαια ένα νέο άνθρωπο. Μπροστά στην κοινωνική κατακραυγή, η κυβέρνηση επιλέγει τη στοχοποίηση και δημοσιοποίηση των στοιχείων του και στηρίζει με ψεύδη τους δράστες. Απέναντι στις μαζικές διαδηλώσεις που ακολουθούν, η απάντηση και πάλι είναι η αστυνομική βία.

Είναι παραπάνω από προφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τυχαία περιστατικά, ούτε μπορούμε να εμπιστευτούμε καρικατούρες εσωτερικής έρευνας και κάθαρσης της κυβέρνησης και των σωμάτων ασφαλείας. Φαίνεται καθαρά ότι υπάρχει ένα συνειδητό σχέδιο εκτροπής και κατάλυσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων, μια επιλογή άσκησης πολιτικής μέσα από την καταστολή και τον κρατικό αυταρχισμό.

Καμία σχέση δεν έχει η αντιδημοκρατική εκτροπή με την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και την προστασία από την πανδημία.

Αντίθετα, είναι μια κυβερνητική πολιτική εξίσου επικίνδυνη για την κοινωνική πλειοψηφία με τον κορωνοϊό. Είναι μια πολιτική που επιλέγεται συνειδητά για να θωρακίσει την εξουσία απέναντι στην προφανή αποτυχία διαχείρισης της πανδημίας αλλά και προληπτικά απέναντι στις αντιστάσεις που θα φέρει η κοινωνική-οικονομική κρίση. Το αίσθημα ανασφάλειας, παρακμής και απόγνωσης είναι που γεννά την κοινωνική οργή που γιγαντώνει. Η υπόθεση Λιγνάδη είναι ενδεικτική για το μέγεθος της συγκάλυψης, της ατιμωρησίας και της αποποίησης οποιασδήποτε πολιτικής ευθύνης. Αυτή η κοινωνική οργή είναι που θα υπερασπιστεί την κοινωνία και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Αντί να απειλείται η κοινωνία, αυτό που άμεσα απαιτείται είναι τουλάχιστον:

Να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι του τραυματισμού του μεταπτυχιακού φοιτητή στη Νέα Σμύρνη. Διάλυση σήμερα όλων των ανεξέλεγκτων και δολοφονικών τμημάτων της αστυνομίας, όπως η ομάδα ΔΡΑΣΗ, τα ΜΑΤ κ.α. Να σταματήσει τώρα η καταστολή των διαδηλώσεων, η χρήση χημικών, αύρας κ.α. Δραστική αποχρηματοδότηση της αστυνομίας. Χρειαζόμαστε λεφτά για την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική προστασία, όχι για την αστυνομία.
Να ακυρωθούν τα σχέδια για πανεπιστημιακή αστυνομία. Να σταματήσει η περικύκλωση των πανεπιστημίων και οι εισβολές των ΜΑΤ.
Να γίνει δεκτό το νόμιμο αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα για μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Να μην έχουμε νεκρό απεργό πείνας.
Να ακυρωθούν τα πρόστιμα και να σταματήσουν οι διώξεις σε όσους και όσες προσήχθησαν ή συνελήφθησαν στις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος.
Να σταματήσει η κατασταλτική αντιμετώπιση της πανδημίας με τις απαγορεύσεις, τα πρόστιμα, τις κακοποιήσεις πολιτών. Πραγματικά μέτρα προστασίας και στήριξης της δημόσιας υγείας.
Να φύγει τώρα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μ. Χρυσοχοΐδης, η Γ.Γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής Σ. Νικολάου. Να τιμωρηθεί ο Κ. Κυρανάκης για τη δημοσιοποίηση των προσωπικών δεδομένων του συλληφθέντος και για την προσπάθεια επιβολής πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων.

Όλα τα παραπάνω, είναι βήματα που θα επέλεγε μια κυβέρνηση που θέλει να «αποκλιμακώσει την ένταση», που νοιάζεται για τη «σύνεση» και την «ψυχραιμία», που θα ήθελε να αποκαταστήσει το αίσθημα δικαίου. Όμως δεν έχουμε τέτοια κυβέρνηση, για αυτό παλεύουμε για την ανατροπή της.

Ως συλλογικότητες, αλλά και κάθε μέλος μας ξεχωριστά, σε αυτή τη μάχη θέλουμε να συμβάλλουμε, μαζί με όλο τον αγωνιζόμενο κόσμο. Τις επόμενες μέρες, θα προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να συνεχιστεί η αποφασιστική μάχη ενάντια στον κυβερνητικό και κρατικό αυταρχισμό. Δεν πρέπει να χάσουμε λεπτό, ούτε να κάνουμε πίσω. Με αποφασιστικότητα και μαχητικότητα, με τον πιο ενωτικό και πλατύ τρόπο απεύθυνσης. Σε αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε. Με επόμενα ραντεβού τα παρακάτω:

Α. Την Πέμπτη 11/3, στις 18.00 στο Σύνταγμα, στηρίζουμε και συμμετέχουμε στη Μέρα Δράσης για τα Δημοκρατικά Δικαιώματα και ενάντια στον αυταρχισμό που καλεί η Πρωτοβουλία δικηγόρων και νομικών, η πρωτοβουλία καλλιτεχνών, σωματεία, συλλογικότητες κ.α. Βάζουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε να αποτελέσει η Πέμπτη μια μέρα παλλαϊκής κινητοποίησης που θα βάλει φρένο στην καταστολή και τον αυταρχισμό. Κάθε πολιτική δύναμη, κάθε κοινωνική και πολιτική συλλογικότητα, μπορεί να συμβάλει σε αυτό τον στόχο με τον δικό της τρόπο.

Β. Το Σάββατο και την Κυριακή 13/3 και 14/3 στηρίζουμε και συμμετέχουμε στις συγκεντρώσεις στις πλατείες των γειτονιών της Αθήνας και όλων των άλλων πόλεων. Είναι μια σημαντική ευκαιρία για να διευρυνθεί ο αγώνας και να εμπλέξει κόσμο από όλες τις περιοχές. Σε αυτή την κατεύθυνση, θα επιδιώξουμε τη συμμετοχή κοινωνικών κέντρων και λεσχών, τοπικών ενώσεων, συλλόγων, σωματείων, δημοτικών παρατάξεων, ομάδων πολιτών κ.α. ώστε να υπάρξει μια όσο το δυνατόν πιο μαζική καταδίκη της αστυνομοκρατίας και του αυταρχισμού.