Το ΜΕΤΑ εκφράζει την κατηγορηματική του αντίθεση με τις αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΑ να μεταθέσουν την πανεργατική απεργία στις 10 Ιούνη, από τις 3 του μήνα.
Υπενθυμίζουμε ότι η απόφαση για απεργία, στις 3 Ιούνη, ελήφθη στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, που έγινε στις 19 Μάη. Στις 28 Μάη, και το Εργατικό Κέντρο Αθήνας αποφάσισε να προκηρύξει απεργία, στις 3 Ιούνη, αφού είχαν ήδη παρθεί αντίστοιχες αποφάσεις από δεκάδες Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα.
Καταρχάς, η ΓΣΕΕ αγνόησε την πρόταση της ΑΔΕΔΥ για οργάνωση κοινής απεργίας των εργαζομένων στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, και αφού είδε ότι κινδύνευε να απομονωθεί και από τις οργανώσεις – μέλη της,- που είναι τα Εργατικά Κέντρα και οι Ομοσπονδίες, μιας και στην Αττική, αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας μας η απεργία αποκτούσε μια δυναμική και έπαιρνε πανεργατικά χαρακτηριστικά, για να μην εκτεθεί, όπως συνέβει με την διασπαστική της στάση, στην απεργία για την Πρωτομαγιά, προκήρυξε απεργία, αντί για τις 3, στις 10 Ιούνη.
Είναι σίγουρο ότι η γραφειοκρατική ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν ήθελε την προκήρυξη απεργίας για το νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Κι ακόμη πιο σίγουρο τώρα που την προκήρυξε ότι δεν κόπτεται για την επιτυχία της. Εκείνο που ήθελε, και το πέτυχε, μετά το φιάσκο της απεργίας στις 4 Μάη, ήταν να επανέλθει ως ο βασικός ρυθμιστής της πανεργατικής απεργίας, κάτι που προκαλεί αγανάκτηση στους εργαζόμενους, μιας και θέλει να συνεχίσει να παίζει παιχνίδια πίσω από την πλάτη τους.
Δυστυχώς, «χείρα βοηθείας» δόθηκε από τις δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού της ΑΔΕΔΥ και του ΠΑΜΕ, που νομιμοποίησαν την απεργοσπαστική και διασπαστική τακτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.
Το ΜΕΤΑ καλεί τους/τις εργαζομένους/ες να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της υπεράσπισης των εργασιακών και συνδικαλιστικών τους δικαιωμάτων και να αποφασίσουν τη συνέχιση και κλιμάκωση των αγώνων τους, σε συνέχεια των απεργιακών κινητοποιήσεων της 6ης Μάη, ώστε να μην περάσουν η κατάργηση του 8ωρου και των Συλλογικών Συμβάσεων, καθώς και ο περιορισμός των συνδικαλιστικών ελευθεριών και του απεργιακού δικαιώματος. Απέναντι στον πόλεμο που κήρυξε η κυβέρνηση της ΝΔ στους εργαζομένους δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη: όλοι και όλες στη μάχη, για να ανατραπεί το φιλεργοδοτικό τερατούργημα και για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας που βάλλονται.
Τέλος, οι δυνάμεις που θέλουν έναν ενωτικό – αγωνιστικό και ταξικό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, που θέλουν να μπουν τα εργατικά συμφέροντα μπροστά και όχι οι τακτικισμοί και οι επιλογές της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, στις 10 Ιούνη, θα πρέπει να κάνουν δυναμική την παρουσία τους, σε ένα διακριτό αγωνιστικό μπλοκ.
